واشنگتن پست در سرمقاله ای زير عنوان "تحريم ها روند پيشرفت اتمی ايران را کند نمی کنند" می نويسد بنا به يک گزارش خبری اخيرواشنگتن پست دولت اوباما بی سروصدا جام موفقيت تحريم های بين المللی عليه ايران را می نوشد. جمهوری اسلامی برای واردات، ازجمله واردات مواد غذائی درگير مشکلاتی رو به افزايش است، وگزارش شده است بانک مرکزی نيز با کمبود ارزهای قوی روبروست. پروژه های سرمايه گذاری خارجی به ارزش ميليارد ها دلار لغو شده است، و شمار بانک ها، شرکت های بيمه و کشتيرانی های حاضر به معامله با تهران اندک و محدود است.
درهمين حال نشانه های تنش سياسی هم ديده می شود. پرزيدنت محمود احمدی نژاد به تلخی با روحانيت محافظه کار و نيزاکثريتی در مجلس رو در رو شده است ، و بنظر می رسد حمايت ولی فقيه، آيت الله علی خامنه ای را از دست داده است. رژيم بشار الاسد در سوريه، در مقام نزديک ترين متحد ايران، آهسته اما پيوسته، زمينه را به يک قيام مردمی می بازد، واين چشم اندازی را تقويت کرده است که پايگاه ايران در خاورميانه عربی به سطح يک گروه شبه نظامی منزوی حزب الله در لبنان تنزل می کند.
ما نوشيدن يکی دو جام را در واکنش به اين تحولات نفی نمی کنيم. دولت برای ثمربخشی تحريم ها تلاشی سخت و نسبتا موثر انجام داده است. اما مهم است که يک واقعيت حاکی از خيره سری را يادآوری کنيم. در رويکرد ايران به تسليحات اتمی، و يا تلاش های خصمانه اش برای راندن آمريکا از خاورميانه هيچ تغييری پيدا نشده است.
تهران حتی جسورترهم شده است.
توانائی ايران در حفظ برنامه اتمی اش، و دخالتش در عراق، گويای اين واقعيت است که چنين اقداماتی در کنترل سپاه پاسداران انقلاب است - که اختلافات سياسی در تهران بر آن تاثيری نگذاشته است و نخستين مدعی درآمدهائی نفتی است که ايران کماکان درو می کند. دشواری های اقتصادی و سياسی برآقای خامنه ای هم تاثيری آشکار نداشته است - که به امتناع رژيم از مذاکره با شورای امنيت ادامه می دهد، چه رسد به اطاعت از قطعنامه های آن.
خلاصه کلام اينکه تهديد ناشی از ايران نه تنها از بين نرفته است، بلکه رو به افزايش است. کو آن سياستی که اين روند خطرناک را عوض کند؟
پنجشنبه ۶ اردیبهشت ۱۴۰۳ ایران ۰۸:۵۶
