واشنگتن پست زیر عنوان «حس کردن فشار ناشی از تحریم ها در ایران شروع شده است» ضمن نقل جمله ای از محمود احمدی نژاد، رئیس جمهوری اسلامی ایران، که گفته بود اطلاع می دهم آمریکا و اسرائیل تصمیم گرفته اند تا سه ماه آینده به دست کم دو کشور منطقه حمله کنند، می نویسد رئیس جمهوری، احمدی نژاد، هفته گذشته با تقبیح پال، اختاپوس پیشگوی هشت مسابقه پی در پی جام جهانی فوتبال به عنوان سمبلی از انحطاط، و مبلغی برای تبلیغات و خرافات غربی، نشان داد که به اظهار نظرهائی گاه ابلهانه علاقه وافری دارد. با این حال احمدی نژاد به رغم این بلاهت، حسابگر و خطرناک است.
دو کشوری که او درباره آنها حرف می زد چه کشورهائی هستند؟ منطقا به نظر می رسد لبنان و سوریه باشند. حزب الله در لبنان خود را با ۵۰ هزار راکت مسلح ساخته و علنا گفته است در موضعی است که هر زمان جنگی را شروع کند. جنگی در این حد بلافاصله سوریه را وارد صحنه می کند، که به نوبه خود مداخله ایران برای دفاع ازاین حامی عمده عرب خود را در پی خواهد داشت، و برای نخستین بار طی ۱۴۰۰ سال، پیش قراولان ایران را به سواحل مدیترانه می کشاند.
این ایده که اسرائیل، چه رسد به آمریکا، کمترین علاقه ای به شروع جنگی در شمال اسرائیل داشته باشد، دیوانگی است. اما در آن منطقه طرح ادعاهای حاکی از قریب الوقوع بودن حملات امری جدی است. هیچ مدرکی ادعای احمدی نژاد را ثابت نمی کند. پس او دنبال چیست؟
این نشان از آن دارد که وی زیر فشاری جدی است. تصویب تحریم های ضعیف در سازمان ملل متحد با تحریم هائی جداگانه پیگیری شد که آمریکا، کانادا، استرالیا و اتحادیه اروپا وضع کردند. خبرگزاری رویترز گزارش می دهد که ایران از همین حالا با تنزلی شدید در واردات بنزین روبروست، زیرا لویدز لندن و شرکت های دیگر از بیمه کردن کشتی های حامل بنزین به ایران امتناع می کنند.
دوم اینکه دولت های عرب دیگر تمایل خود را برای آنکه آمریکا از طریق نظامی تاسیسات اتمی ایران را از کار بیاندازد به گونه ای به اصطلاح در گوشی مطرح نمی کنند. سفیر امارات متحده عربی در واشنگتن سه هفته پیش چنین تمایلی را علنا در جریان یک کنفرانس مطرح ساخت.
سومین عامل احتمالا بیشتر نگران کننده برای تهران، تحولات در واشنگتن است. مایکل هایدن، رئیس پیشین سازمان های امنیت ملی، (ان اس ای)، و اطلاعات مرکزی آمریکا، (سی آی ای) در مصاحبه ای با سی ان ان گفت به عقیده او گزینه نظامی اکنون در مقایسه با راه حل های دیگر، گزینه ای مقبولتر جلوه می کند. هایدن جزو محارم اوباما نیست اما تایم در گزارشی زیر عنوان «حمله ای به ایران: گزینه ای که به روی میز بازگشت» می نویسد مقامات بلندپایه دولت مجددا گزینش نظامی را بررسی می کنند. این می تواند معرف وضعیتی اضطراری، و یا فقط یک بلوف برای وادار ساختن تهران به انعطاف پذیری باشد. اما به هر صورت گویای آن است که دولت پس از ۱۸ ماه تلاش بی ثمر برای تماس و گفتگو موضع خود را قاطع تر می کند. این قاطعیت آثارش را هم اینک ظاهر ساخته است. رژیم ایران شروع به درک این واقعیت کرده است که حتی صبر و شکیبائی پرزیدنت اوباما نیز حدی دارد، و ایران ممکن است برای جاه طلبی های اتمی اتمی اش حساب پس بدهد.