نشریات آمریکایی در روز دوشنبه مطالبی در مورد پیامدهای مذاکرات اتمی ایران با جامعه جهانی و میزان نفود ایران در منطقه منتشر کرده اند.
پولتیکو
پولتیکو مقاله ای در مورد طرح سناتور کورکر بر الزام دولت به ارسال توافق جامع احتمالی اتمی به کنگره برای بازبینی و حتی رد آن نوشته است.
در این مقاله آمده است سناتور کورکر و به طور کل جمهوریخواهان در سنا می خواهند در صورت تصویب این طرح بتوانند جلوی وتوی باراک اوباما را بگیرند. جمهوریخواهان اگر چه اکثریت کنگره را بر عهده دارند، اما تعدادشان به دو سوم اکثریت مورد نیاز نمی رسند. عمده خواسته دموکرات ها این است که نمی خواهند تصویب این طرح به کاهش اختیارات رئیس جمهوری منجرشود.
از نکات دیگر اختلافی، دموکرات ها می خواهند الزام دولت اوباما به تضمین عدم حمایت ایران از تروریسم از طرح حذف شود و جمهوریخواهان می خواهند ایران موجودیت اسرائیل را به رسمیت بشناسد. اما همه دموکرات ها دیدگاه مشترکی به این طرح ندارند. برخی با جمهوریخواهان همسوتر هستند. دولت آقای اوباما در تماس دائم با کنگره سعی دارد که از شدت این طرح بکاهد، به عبارت دیگر می خواهد دست دولت در جزئیات توافق جامع تا آخر ماه ژوئن باز باشد. اما کنگره جمهوریخواه نمی خواهد تا پایان آن ماه صبر کند.
واشنگتن پست
روزنامه واشنگتن پست در مقاله ای تحت عنوان جنجال برنامه اتمی ایران درباره حفظ آبرو نیز است، می نویسد برنامه اتمی ایران نمونه کلاسیک کشوری است که به خاطر منافع امنیت ملی اش تصمیم گرفته به دنبال ساخت تسلیحات اتمی برود. به نوشته نویسنده این مقاله علاوه بر امنیت ملی، مسائل اخلاقی و اجتناب از تحقیر ملی محرک ایران در پیگیری سیاست هسته ای است. ایران به دنبال زنده کردن جایگاه منطقه ای و حتی جهانی خود است.
نویسنده، سیاست های برنامه اتمی فرانسه و هند را مشابه ایران می داند. فرانسه در جنگ های گذشته اش تحقیر شده بود و با داشتن برنامه تسلیحاتی اتمی به دنبال زنده کردن هویت و افتخارات پیشینش بود. و در مورد هند، هدف دهلی نو جنگیدن با چین و پاکستان نیست بلکه به خاطر حفظ عظمتشان است.
رهبران ایران بارها تکرار کرده اند که به دنبال دستیابی به تسلیحات اتمی نیستند و عضو پیمان منع گسترش تسلیحات هسته ای هستند، اما همزمان نمی خواهند که کشورشان متحمل یک تحقیر ملی شود.
فوربس
فوربس در مقاله ای تحت عنوان ارتش آمریکا باید برای مقابله با تهدیدها در آمریکا بماند و نه اینکه به ایران اعزام شود می نویسد اگر چه گفته می شود که تهران در چهار پایتخت کشورهای عربی نفوذ دارد، اما در حقیقت تهران فقط بر روی دولت بغداد آنهم به خاطر حمله آمریکا به این کشور و نزدیکی مذهبی با دولت کنونی کنترل بهتری دارد.
در سوریه، تهران تا حومه دمشق کنترل دارد، در لبنان، حزب الله این کشور به دستورات تهران گوش می کند ولی همه آنها را اجرا نمی کند. و در یمن، تهران به صورت خیلی گسسته با شورشیانی که سال ها با دولت مرکزی درگیر بوده اند ارتباط دارد. سیاست های تهران در منطقه به این خاطر است که ایران نمی خواهد بدون مقاومت زیر بار سیاست های آمریکا و عربستان سعودی در منطقه برود.