واشنگتن پست زيرعنوان «تهديد ايران ممکن است مزيتی برای مذاکرات صلح خاورميانه باشد» می نويسد درحاليکه پرزيدنت اوباما نخستين مذاکرات مستقيم صلح خاورميانه طی بيست ماه اخير را ترتيب داده است بسياری از ناظران در اينجا و در منطقه اين سئوال را مطرح می کنند که چه عاملی اميدواری به اين دور از مذاکرات را نسبت به مذاکرات قبلی بيشترمی کند.
يک دليل خوش بينی می تواند نگرانی مشترک در منطقه از ايران باشد، که از دسامبر ۲۰۰۸ پس از شکست مذاکرات ميان اسرایيلی ها و فلسطينیان،شدت گرفته است.
آقای اوباما يک رشته ملاقات های دو جانبه را بامداد چهارشنبه با چهار رهبر درگير در مذاکرات شروع کرد. برای هر يک از آنها منافعی خاص خود وجود دارد که مذاکرات به موفقيت بيانجامد، اما تهديد ايران برای همگی يک نگرانی مشترک است.
نگرانی ازجاه طلبی های ايران در خاورميانه ای بزرگتر، ممکن است در حکم يک عامل مشترک برای اتحاد و همبستگی عمل کند و نگذارد به روند حساس و ظريف صلح، به رغم تهديد هایی که حتی پيش از شروع مذاکرات روز پنجشنبه در وزارت امور خارجه آمريکا شدت گرفت، آسيبی وارد شود.
برنامه اتمی ايران و اشاعه نفوذ سياسی ايران در بعضی از کشورهای عرب سنی، سال هاست که پادشاهان و رهبران منتخب در منطقه را نگران می کند. همزمان با نزديک شدن عقربه های ساعت به زنگ خطر در مورد برنامه اتمی ايران شيعه، برای اسرایيل وهمسايگان عرب اش فوريت رسيدن به صلح و مقابله جمعی با تهديدهای مشترک عليه امنيت وثبات سياسی شان بيشترمی شود.
چنين وضعيتی محاسبه موسوم به «دشمن دشمن من» را در اين دور از مذاکرات پيش می آورد، که منافع امنيتی اسرایيل را با منافع امنيتی همسايگان عرب سنی اش بيش از گذشته به هم پيوند می دهد.
بنيامين نتانياهو، نخست وزيراسرایيل، که روز چهارشنبه نخست در کاخ سفيد با رییس جمهوری آمریکا ملاقات کرد ممکن است برای دور شدن از شرکایش در ائتلاف دست راستی بر سر موضوعاتی نظير تمديد وقفه در ساختن يهودی نشين ها پس از ضرب الاجل ۲۶ سپتامبر، و موضع آنها در مورد هرگونه مصالحه ای راجع به شرق اوشليم، تمايلی بيشتر نشان دهد. آقای نتانياهو، اگر تصميم به انجام حمله ای نظامی به ايران بگيرد، قبل و يا بعد از آن، به حمايت پرزیدنت اوباما نياز دارد. آمادگی او برای همراهی با آقای اوباما در مذاکرات صلح، که اوباما آن را يک اولويت خواند، او را به ابرازحسن نيت در مناسباتی بين اين دو می رساند که تا کنون طوفانی توصيف شده است.
محمود عباس، رهبر فلسطينی، هم برای نگرانی از ايران که برای حمايت مالی و تعليماتی از گروه مسلح اسلامی حماس حد و مرزهای مذهبی و فرقه ای را زير پا گذاشته است، دليل دارد. جنبش سکولار فتح عباس، با حماس که اکنون نوارغزه را در کنترل دارد برای چند ماه در سال ۲۰۰۷ عملا در جنگی داخلی درگير بود. آشتی ميان اين دو جنبش سياسی فلسطينی نزديک به نظر نمی رسد، و شاخه مسلح حماس در آستانه مذاکرات مستقيم جديد چهارمهاجر اسرایيلی را در کناره غربی کشت، که ناظران معتقدند حمله ای مباشرتی عليه روند صلح بود. محمود عباس بعد از ظهر چهارشنبه با آقای اوباما قرار ملاقات داشت.
برنامه بعدی رییس جمهوری آمریکا ديدار با ملک عبدالله، پادشاه اردن، و حسنی مبارک، ریيس جمهوری مصر، دو رهبرعرب سنی نگران از ايران بود.
ملک عبدالله نسبت به گسترش هلال شيعه از ايران از طريق شمال شرقی عربستان سعودی به جنوب لبنان و سوريه، بلافاصله پس از حمله تحت رهبری آمريکا به عراق هشدار داده است.
حسنی مبارک نيز برای نگرانی از نفوذ ايران بر حماس، که رهبر آن به دريافت کمک ازجمهوری اسلامی اذعان می کند، دليل دارد. غزه، که اکنون در کنترل حماس است، بارها صحنه بی ثباتی در مرز با مصر بوده است.