نيويورک تايمز در سرمقاله ای زيرعنوان "اسيران کماکان در ايران هستند" می نويسد قريب يک سال از زمانی ميگذرد که سه آمريکائی حين کوهنوردی در امتداد مرز ايران و عراق توقيف شدند. در اينمدت خانواده های Shane Bauer، Joshua Fattal و Sarah Shourd برای آزادی آنان بی وقفه تلاش کرده اند. به رغم درخواست های بی شمار برای آزادی شان از مقامات ايران، اين سه هنوز در زندان مخوف اوين تهران محبوس اند.
يک سال محروميت و نگرانی. برای چه؟ برای اينکه تهران بتواند در روياروئی با واشينگتن از آنها به عنوان گروگانهائی سياسی استفاده کند.
وکيل مدافع ايرانی اين کوهنوردان خبر داده است که اکنون رسما عليه آنان اتهامی عنوان شده است، و بنا به پرونده، و به گفته قاضی مامور رسيدگی، اتهامشان عبورغير قانونی از مرز است. براساس قوانين ايران چنين عملی مستوجب جريمه نقدی است، نه حبس در زندان. اگرقوه قضائيه ايران، آنگونه که محمود احمدی نژاد رئيس جمهوری ادعا ميکند، واقعا مستقل بود اين آمريکائيان مدتها قبل آزاد شده بودند تا به کشورشان بازگردند.
مقايسه تجربه اين سه کوهنورد با وضعيت شهرام اميری، دانشمند اتمی ايرانی که اخيرا به تهران بازگشت دشواراست. او مدعی است که سازمان مرکزی اطلاعات آمريکا وی را درعربستان سعودی ربوده بود. مقامات آمريکائی ميگويند او خبرچينی بود که به آمريکا پناهنده شد و بعدا به اضطراب افتاد.
با توجه به دنيای مرموز جاسوسی ممکن است هيچگاه از واقعيت امر مطلع نشويم. آنچه ميدانيم اين است که به او اجازه داده شد آمريکا را ترک کند، و آخرين باری که ديده شد در کنار خانواده اش در تهران بود. مدتهاست که فرصت برخورداری اين سه آمريکائی از امکانی مشابه به تعويق افتاده است.
پنجشنبه ۶ اردیبهشت ۱۴۰۳ ایران ۰۳:۰۲