وال استريت جرنال زير عنوان «تجليل از فلسفه در تهران؟» می نويسد روز ۲۷ آوريل ۲۰۰۶(هفتم ارديبهشت ۱۳۸۵) رامين جهانبگلو، فيلسوف ايرانی الاصل کانادائی، به اتهام دامن زدن به انقلابی مخملی عليه جمهوری اسلامی، در تهران بازداشت شد.
آقای جهانبگلو در يک سلول ۶ در ۱۰ فوتی، (۱/۸ در ۳ متری)، در زندان اوين به حبس افتاد. او برای فعال نگاهداشتن ذهن خود در سلول انفرادی، قريب۲۰۰۰ انديشه و نظر کوتاه را پشت جعبه های دستمال کاغذی تند نويسی کرد. او چهار ماه بعد با قرار وثيقه آزاد شد، و به تبعيد گريخت.
او در اواخر سال ۲۰۰۷ در استانبول درکنفرانس سالانه ای از روشنفکران به مناسبت روز جهانی فلسفه ظاهر شد، که يونسکو بانی آن است، و سهم فلسفه را در اصول و ارزش هائی گرامی می دارد که صلح جهانی به آنها بستگی دارد: دموکراسی، حقوق بشر، عدالت و مساوات.
آقای جهانبگلو که اکنون در دانشگاه تورنتو مقام استادی دارد، روز جهانی فلسفه را ابتکاری بزرگ می شناسد، و به همين جهت از تصميم يونسکو برای برگزاری امسال مراسم اصلی اين روز در تهران، شهری که به گفته او در آنجا نه امکان بحث و گفتگوئی آزاد وجود دارد، و نه انديشه ای انتقادی، دلسرد و مايوس شده است.
آقای جهانبگلو در اين ناخشنودی تنها نيست. او در ماه ژانويه به گروهی از روشنفکران مرتبط با مجله فرهنگی ايتاليائی Reset، از جمله يورگن هابرماس (Jurgen Habermas) نظريه پرداز اجتماعی سرشناسی پيوست که با انتخاب محل مراسم نوامبر مخالف اند. آنها در نامه ای سرگشاده به مديرکل يونسکو با بيش از پنجاه امضا، می گويند گفت وشنود فلسفی در کشوری که مردم به خاطر ايده هايشان زندانی می شوند و جانشان به خطر می افتد، ممکن نيست.
مخالفت هنگامی شدت گرفت که دولت محمود احمدی نژاد غلامعلی حداد عادل، پدر زن فرزند آيت الله خامنه ای، و رئيس سابق مجلس شورای اسلامی را به رياست کميته برگزاری برگزيد. اتفريد هوفه، فيلسوف آلمانی، که قرار بود يکی از سخنرانی های مهم و اصلی را ايراد کند، عقب نشست. کتايون اميرپور استاد دانشگاه زوريخ در مقاله ای تند و تيز در روزنامه آلمانی Die Tageszeitung نوشت شمار فيلسوفانی که می توان در زندان اوين پيدا کرد احتمالا بيشتر از شمار سخنرانان در پشت تريبون ترتيب داده شده توسط رژيم در ماه نوامبر است.
يونسکو تغييری در برنامه خود نداده است، و فعلا بعضی ها خواستار تحريم شده اند. آقای جهانبگلو می گويد «ما از فيلسوفان خواسته ايم نروند، چون رفتنشان، به يک رژيم فاقد حقانيت، حقانيت سياسی و فرهنگی می دهد.»
در همين حال برنامه هائی برای يک کنفرانس جايگزين، به نام فلسفه برای آزادی (Philosophy4Freedom) از طريق اينترنت تدارک ديده شده است. موضوع اصلی اين کنفرانس نقش فلسفه در ارتقای آزادی و حقوق بشر خواهد بود.
در مورد تحريم اتفاق نظرکامل وجود ندارد. اريک توماس وبر(Eric Thomas Weber) استاد دانشگاه می سی سی پی می گويد اگر می خواهيد با بی عدالتی بجنگيد بايد حقيقت را نزد قدرت مطرح کنيد.
آويشائی مرگليت، (Avishai Margalit) استاد فلسفه در دانشگاه هبروی اورشليم می گويد با برگزاری روز جهانی فلسفه در تهران مخالفتی ندارد مشروط بر اينکه ايران صدور ويزا برای تمامی خارجی های مايل به شرکت در مراسم، از جمله اسرائيلی ها را تضمين کند.