نيوزويک زير عنوان «تونسی ها برای تغييرات شادی می کنند، اما بعضی ها نيز نگرانند که سرنگونی رئيس جمهوری ممکن است به سلطه اسلاميون وشکل گرفتن ايرانی ديگر منجر شود» می نويسد در جريان يک هفته تغييرات سرگيجه آور تونس، آزادی جديد مذهبی تونسی ها برای موعظه و عبادت علنی، مهم ترين تحول بوده است.
عبدالوهاب حاج عمر امام مسجد عرفه لبخند زنان می گويد «به سختی می توانيم باورکنيم که آزاديم. اين بيشتر از يک خواب و خيال است.» اما اين آزادی جديد بسياری از تونسی های ليبرال و سکولار را نگران کرده است. آنها می گويند کشورشان بعضی از مترقی ترين قوانين منطقه را دارد: زنان در دادگاه های مسئول رسيدگی به دعاوی خانوادگی حقوقی تقريبا مساوی دارند. امکان جلوگيری از بارداری ناخواسته برايشان مجانا فراهم است و کورتاژ، قانونی است. ترس از آن است که اسلاميون متعصب درصحنه سياسی قدرت بگيرند و بخواهند محدوديت های مورد نظرشان را بر تمامی تونسی ها تحميل کنند.
با توجه به شدت عملی که بن علی در هدف گيری اسلاميون بکار گرفته بود هيچکس به وضوح نمی داند آنها تا چه حد می توانند در صحنه سياسی قدرت بگيرند. النهضة، بزرگترين حزب اسلامی تونس، که به زبان عربی به معنای بازخيزی است، در انتخابات ۱۹۸۹ توانست قريب ۲۰ درصد آرا را کسب کند. اما اينکه اکنون می تواند از حمايت بيشتری برخوردار شود يا نه، خود موضوع يک سئوال است.
النهضة سال هاست که فعاليت هايش زير زمينی بوده و رشيد غنوشی رهبر آن از اويل دهه ۱۹۹۰ دراروپا زندگی در تبعيد داشته است. به همين جهت بسياری از تونسی های جوان تر از اين حزب هيچ اطلاعی ندارند. غنوشی گفته است به زودی انگلستان را برای بازگشت به تونس ترک می کند. اين موجب مقايسه هائی با آيت الله روح الله خمينی شده است که در بحبوبه انقلاب اسلامی ۱۹۷۹ ايران به حالت تبعيد در فرانسه بود. غنوشی به تازگی در مصاحبه ای با فاينشنال تايمز گفت «بعضی ها از من چهره يک خمينی در راه بازگشت به تونس را ارائه می دهند. من خمينی نيستم.»
فعلا حاميان النهضة حضور خود را در خيابان های تونس شروع کرده اند. سه شنبه گذشته، شماری اندک از جوانانی که می گفتند حاميان النهضة هستند در مقابل ساختمان حزب دموکراتيک مترقی - بزرگترين گروه اپوزيسيون قانونی - جمع شده بودند و فرياد می زدند «استعفا، استعفا». آنها آمده بودند تا به تصميم اين حزب برای مشارکت در دولت موقتی اعتراض کنند که روز قبل اعلام شده بود، و بسياری از اعضای رژيم سابق نيز جزو آن بودند.
حضور اسلاميون، به رغم شمار اندک آنها در ميان معترضين، نگرانی بسياری از تونسی های سکولار را برانگيخته است. نگرانی آنها در اين است که اصول گرايان مذهبی سازمان يافته ترند و می توانند از طريق مساجد حمايت سياسی کسب کنند.