به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دولت جمهوری اسلامی، بر اساس قانون تغییر ساعت کشور که در سال ۱۳۸۶ در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسیده است ساعت رسمی کشور در ساعت ۲۴ روز جمعه اول فروردین یک ساعت به جلو کشیده می شود.
بر اساس همین قانون، در ساعت ۲۴ روز سی و یکم شهریور هرسال نیز ساعت رسمی یک ساعت به عقب بر می گردد.
سقوط رژیم سلطنتی و لغو تغییر ساعت
تغییر ساعت رسمی در ایران در دوران پیش از انقلاب با مخالفت برخی از روحانیون و پیروان آنان روبرو بود که آن را با ساعت شرعی وظایف دینی خود مغایر می دانستند. از همین رو تغییر ساعت پس از انقلاب اسلامی امری غیر شرعی و طاغوتی شناخته و متوقف شد.
در سال ۱۳۷۰ در دولت اکبر هاشمی رفسنجانی بر اساس مصوبه دولت باردیگر تغییر ساعت به زمان گذشته بازگشت. بررسی ها در آن زمان حکایت از ۱۰۰ مگاوات کاهش مصرف برق در زمان اوج مصرف داشت.
در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد بار دیگر در اسفند ۱۳۸۴ تغییر ساعت متوقف و این مصوبه باطل اعلام شد.
غلام حسین الهام، سخنگوی وقت دولت نهم، دلیل لغو مصوبه وزیران دولت آقای رفسنجانی را «سردرگمی بخش های زیادی از جامعه» در اثر تغییر ساعت اعلام کرد و گفت علت تغییر ساعت صرفه جویی در برق بوده است حال آن که «بررسی های دقیق و کارشناسانه ای برای تایید صرفه جویی در مصرف برق با روش تغییر ساعت» وجود ندارد.
این در حالی بود که اندکی پیش از آن دفتر مدیریت برق توانیر اعلام کرده بود که با تغییر ساعت در اول فروردین ۱/۵ درصد از مصرف برق کاهش یافته است. همچنین همین دفتر میزان صرفه جویی برای مدت شش ماه را ۷۵ گیگا وات ساعت ارزیابی کرده بود.
خودداری دولت از تغییر ساعت که به رغم نظرهای کارشناسان صورت می گرفت در زمان خود در رسانه ها و میان کارشناسان و تحلیل گران سیاسی و منتقدان دولت انعکاسی گسترده یافت.
مسئله تغییر ساعت به یکی از چالش های مجلس نیز تبدیل شد و نمایندگان مخالف و موافق را در برابر هم قرار داد. نمایندگان موافق ثابت بودن ساعت رسمی کشور به هواداری از احمدی نژاد عدم تغییر ساعت را برای انجام فرایض دینی مناسب دانستند.
نمایندگان موافق تغییر ساعت با تدوین طرح هایی در سال های ۱۳۸۵ و ۱۳۸۶ کوشیدند با تبدیل آن به قانون، دولت را موظف به تغییر ساعت کنند. اما در نهایت این طرح ها به قانون تبدیل نشدند تا سرانجام در ۳۱ مرداد ۱۳۸۶ قانونی با یک ماده واحد برای تغییر ساعت رسمی در مجلس به تصویب نمایندگان رسید که براساس آن هرسال ساعت رسمی ایران در آغاز بهار و در پایان پاییز یک ساعت به جلو و عقب کشیده می شود.
بر اساس همین قانون، در ساعت ۲۴ روز سی و یکم شهریور هرسال نیز ساعت رسمی یک ساعت به عقب بر می گردد.
سقوط رژیم سلطنتی و لغو تغییر ساعت
تغییر ساعت رسمی در ایران در دوران پیش از انقلاب با مخالفت برخی از روحانیون و پیروان آنان روبرو بود که آن را با ساعت شرعی وظایف دینی خود مغایر می دانستند. از همین رو تغییر ساعت پس از انقلاب اسلامی امری غیر شرعی و طاغوتی شناخته و متوقف شد.
در سال ۱۳۷۰ در دولت اکبر هاشمی رفسنجانی بر اساس مصوبه دولت باردیگر تغییر ساعت به زمان گذشته بازگشت. بررسی ها در آن زمان حکایت از ۱۰۰ مگاوات کاهش مصرف برق در زمان اوج مصرف داشت.
در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد بار دیگر در اسفند ۱۳۸۴ تغییر ساعت متوقف و این مصوبه باطل اعلام شد.
غلام حسین الهام، سخنگوی وقت دولت نهم، دلیل لغو مصوبه وزیران دولت آقای رفسنجانی را «سردرگمی بخش های زیادی از جامعه» در اثر تغییر ساعت اعلام کرد و گفت علت تغییر ساعت صرفه جویی در برق بوده است حال آن که «بررسی های دقیق و کارشناسانه ای برای تایید صرفه جویی در مصرف برق با روش تغییر ساعت» وجود ندارد.
این در حالی بود که اندکی پیش از آن دفتر مدیریت برق توانیر اعلام کرده بود که با تغییر ساعت در اول فروردین ۱/۵ درصد از مصرف برق کاهش یافته است. همچنین همین دفتر میزان صرفه جویی برای مدت شش ماه را ۷۵ گیگا وات ساعت ارزیابی کرده بود.
خودداری دولت از تغییر ساعت که به رغم نظرهای کارشناسان صورت می گرفت در زمان خود در رسانه ها و میان کارشناسان و تحلیل گران سیاسی و منتقدان دولت انعکاسی گسترده یافت.
مسئله تغییر ساعت به یکی از چالش های مجلس نیز تبدیل شد و نمایندگان مخالف و موافق را در برابر هم قرار داد. نمایندگان موافق ثابت بودن ساعت رسمی کشور به هواداری از احمدی نژاد عدم تغییر ساعت را برای انجام فرایض دینی مناسب دانستند.
نمایندگان موافق تغییر ساعت با تدوین طرح هایی در سال های ۱۳۸۵ و ۱۳۸۶ کوشیدند با تبدیل آن به قانون، دولت را موظف به تغییر ساعت کنند. اما در نهایت این طرح ها به قانون تبدیل نشدند تا سرانجام در ۳۱ مرداد ۱۳۸۶ قانونی با یک ماده واحد برای تغییر ساعت رسمی در مجلس به تصویب نمایندگان رسید که براساس آن هرسال ساعت رسمی ایران در آغاز بهار و در پایان پاییز یک ساعت به جلو و عقب کشیده می شود.