لس آنجلس تايمز زير عنوان "رهبران ايران همزمان با ترقی قيمت ها و نيش تحريم ها با اعتراض ها مواجه اند" می نويسد قوی ترين چالشی که سيستم حاکم بر ايران با آن روبروست احتمالا نه تحريم های بين المللی و نه اپوزيسيون سياسی داخلی، بلکه يک ليست ساده خريد است.
ساناز، مادری ۴۷ ساله و اهل تهران، اين روزها هربار که برای خريد مايحتاج اوليه به بازار می رود کيف پولش خالی تر می شود. در مقايسه با سال قبل، قيمت های نان پنج برابر، روغن دوبرابر و گوشت سه برابرشده است. ساناز، که از ترس و برای ايمنی فقط اسم اول خود را می گويد می پرسد "چقدرمی توانيم تحمل کنيم؟ مردم خيلی عصبانی و نگران اند".
اين تازه شروعی برای ترقی هائی بيشتر و قابل پيش بينی در قيمت ها، ازجمله در مورد قيمت بنزين، و در شرايطی است که رهبران جمهوری اسلامی می خواهند سالانه قريب ۱۰۰ ميليارد دلار از يارانه هائی را حذف کنند که دولت برای سوخت و غذا می پردازد، و بسياری از ايرانی های کم درآمد آن را حقی طبيعی برای خود می دانند.
مقامات با احتياط حرکت می کنند. آنها زيرکانه می دانند که مهار کردن واکنش مردم به ترقی قيمت ها و گرانی هزينه زندگی بسيار دشوارتراز سرکوبی ناآرامی های خيابانی سال گذشته برسراتهام به سرقت رفتن انتخابات است. دليلش هم اين است که هرگونه خشم مرتبط با جيب و کيف پول مردم، به احتمال قوی ايرانی های طبقه کارگر را بيرون می آورد که برای محمود احمدی نژاد رئيس جمهوری و سيستم حاکم در حکم سنگ زير بنا بوده اند.
مصطفی الانی، تحليلگر امور سياسی و امنيتی در مرکز تحقيقاتی دوبی می گويد "اپوزيسيون سياسی را می توان خاموش و متوقف ساخت، اما هنگامی که قيمت ها بالا می رود و مردم نگران آينده هستند، چنين کاری عملی نيست".
جزئيات برنامه کماکان يک راز دولتی است و بنا به گزارشها فقط احمدی نژاد و چند دستيار نزديک به او می دانند يارانه ها با چه سرعتی و تا چه حد در مورد سوخت، نان، روغن و ديگر مايحتاج زندگی نظير پاک کننده ها حذف خواهد شد.