نيويورک تايمز زير عنوان جرم(سکس) و مجازات(سنگسار) می نويسد اين احتمالا قديمی ترين نوع اعدام، و مسلما جزو وحشيانه ترين انواع آن است.
سنگسارهفته پيش يک زوج جوان در شمال افغانستان برای فراری عاشقانه همراه با نشانی عبوس از بازخيزی طالبان، و کمپين بين المللی ماه گذشته در دفاع از سکينه محمدی آشتيانی، زنی ايرانی و مادر دو فرزند که برای اتهام زنا به مرگ از طريق سنگسار محکوم شده بود، دو موردی است که اخيرا خشم جهانيان را برانگيخته است.
بنظر ميرسد بخشی عمده از اين خشم، صرفنظر از بازگشت به سنگسار در قرن بيست و يکم، ناشی از تفاوتی بزرگ در نگرش به روابط جنسی درغرب و بخش هائی از دنيای اسلام است، که بعضی جنبش های افراطی را به سوی توسل به مجازات هائی بسيار شديد می کشاند.
سنگسار زناکاران زمانی با هدف جلوگيری اززاد ولدهائی نامشروع انجام ميگرفت که با زندگی قبيله ای قرون وسطائی شبه جزيره عرب و مرد سالاری آن ارتباط داشت. اما اکنون دربخش هائی از جهان اجرا ميشود که هم در دنيای اسلام وهم در سراسرغرب، صحنه حضور روز افزون زنان خواستار آزادی های مرتبط با بارداری و توليد مثل، و تساوی حقوق با مردان است.
بعضی از مسلمانان گله ميکنند که توصيف اغلب توام با جنجال غرب از سنگسار و ديگرمجازات های سنتی نظير شلاق و قطع دست و پا بيشتر با هدف لطمه زدن به اسلام انجام ميگيرد. اما بسياری از استادان اسلام شناس ميگويند اين گونه مجازات های شديد توسط طالبان و افراطی های ديگری اجرا ميشود که از قوانين اسلامی اطلاعات چندانی ندارند. سنگسار فقط در چند کشور معدود اسلامی مجازاتی قانونی است، که علاوه بر ايران عبارتند ازعربستان سعودی، سومالی، سودان، پاکستان و نيجريه.
قرآن سنگسار را تجويز نمی کند. ريشه اين مجازات در روايات موسوم به حديث است.
در ايران، قدرت اسلام سياسی ناشی از انقلاب ۱۹۷۹ مجازات هائی جديد برای جرائم وضع کرد که سنگسار نيز از جمله آنهاست.
کمپين قدرتمندی عليه سنگسار در ايران شکل گرفته است که رهبری آن بيشتر با زنان است. رئيس سابق قوه قضائيه به قضات چندين بار توصيه کرده بود مجازات سنگسار را وضع و اجرا نکنند. اما همه ناديده گرفته شد. يک کميته پارلمانی نيز سال گذشته توصيه کرد سنگسار از قانون جزا حذف شود اما اين توصيه هم تا کنون به رای گذاشته نشده است.
لس آنجلس تايمز زير عنوان "آن روی وحشيگری ايران" می نويسد سکينه محمدی آشتيانی ممکن است برای زنده ماندن وقت چندانی نداشته باشد. گرچه بنظرميرسد خشم بين المللی ناشی از برنامه سنگسار اين زن ۴۳ ساله مادر دو فرزند دولت را از به اجرا گذاشتن اين وحشيگری بخصوص منصرف کرده باشد، اما خانم آشتيانی آزاد نيست. پرونده او اکنون در ديوانعالی در دست بررسی است و حکم نهائی ممکن است تا هفته آينده صادر شود. هرچند که در يک برنامه تلويزيون دولتی اعلام شده است وی در جريان ماه رمضان اعدام نخواهد شد، و قرار است بجای سنگسار حلق آويز شود.
قوه قضائيه درآغاز اعلام کرده بود وی برای ارتکاب زنا اعدام ميشود. اما دولت بعدا درواکنش به خشم جهانی، او را مقابل تلويزيون برد و در قتل شوهرش دخيل جلوه داد. اگر دولت ايران اميدوار است پخش اعترافی که از خانم آشتيانی گرفته است می تواند نظر جهانيان را عوض کند اشتباه ميکند . اين برنامه مبهم تلويزيونی که چهره او را محو شده نشان ميداد و با ترجمه ای فارسی از زبان مادری آذری او پخش ميشد، فقط بر استيصال و درماندگی وی تاکيد ميگذارد. اين برنامه به ياد جهانيان می آورد که آشتيانی قربانی رژيمی است که زنان را سرکوب ميکند، معيارهای بين المللی رفتار با زندانيان را زيرپا ميگذارد، و پيشقراول بی اعتنائی به حقوق بشراست.
حتی اگربه آشتيانی اجازه داده شود زنده بماند، و يا به برزيل تبعيد شود، که ميگويد از او به نشانه دوستی با ايران استقبال خواهد کرد، دولت ايران فقط از توبيخ و سرزنشی موقت رها ميشود. دولت ايران تا وقتی که سنگسار راکنار نگذارد و تساوی حقوق زن و مرد را مورد تاکيد قرار ندهد، مسلما کماکان با توبيخ و سرزنش بيين المللی مواجه خواهد بود.
سه شنبه ۱ خرداد ۱۴۰۳ ایران ۰۰:۱۴