مقاله ای از جیسون رضائیان در واشنگتن پست
جام جهانی فوتبال تا کنون به ما نشان داده است که ایرانی ها، از جمله تیم ملی شان، صرفا می خواهند مانند دیگران بخشی از جهان باشند. متاسفانه همیشه نیروهایی در داخل و خارج کشور سد راهشان بوده اند.
زنان ایرانی علاقمند به فوتبال از فرصت این رویداد عمده جهانی برای اعتراض به ممنوعیت حضور زنان در استادیوم ها برای تماشای ورزش های مردانه استفاده می کنند و به نظر می رسد تلاش هایشان دارد جواب می دهد. فیفا اجازه داده است زنان پلاکاردها و پوسترهایی با مضمون این اعتراضات را در استادیوم ها حمل کنند.
بسیاری از ایرانیانی که برای دیدن مسابقات به روسیه رفته اند، مثل گذشته ترسی از نمایش شادی هایشان در برابر دوربین رسانه ها ندارند.
مشاهده تصاویر پس از مسابقه روز جمعه از تلاش شهروندان ایران برای آزمودن محدودیت ها حکایت دارد. ما باید نهایت تلاش مان را برای کمک به آن ها انجام بدهیم.
مسابقات بیشتر برای ایرانیان علاقمند به فوتبال در سراسر جهان فرصتی خواهد بود تا کلاه های عجیب شان را به سر بگذارند، در شیپورهای مسخره شان بدمند و بی تعارف در اماکن عمومی مست کنند. در یک کلام، آن چه تمام علاقمندان ورزش، مرد و زن، در سراسر جهان انجام می دهند. اما این تنها نمود بیرونی مبارزه شان برای عادی سازی است.
اگر به حق همه در برابری و استقلال در تصمیم گیری باور دارید و به ترویج این اصول در جهان بها می دهید، پس ایران را تشویق کنید. هر چه ایران بیشتر در جام جهانی بماند، ما فرصت بیشتری برای صحبت کردن از حقوق تمام ایرانیان در بیان خود و رقابت در شرایطی برابر خواهیم داشت.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
