گزارشی از اد آرونز در گاردین
اگر بگوییم شرایط فوتبال زنان در ایران از زمانی که «کتایون خسرویار» دوازده سال پیش وارد ایران شد و به تیم زنان زیر ۱۹ سال پیوست، تغییر کرده است، به هیچ وجه مبالغه نکرده ایم.
این زن ۳۰ ساله آمریکایی ایرانی تبار، اهل ایالات کلرادو معروف به «کت» برای یک تعطیلات با خانواده اش به تهران رفته بود که جذب تیم تازه تشکیل شده فوتسال زنان ایران شد. پس از بازگشت دائم او به ایران، کاپیتانی تیم ملی زنان برعهده او گذاشته شد.
کتایون خسرویار می گوید: «من فارسی حرف نمی زدم و چیزی در باره فرهنگ ایرانی نمی دانستم، تمام آن چیزی که یادگرفته بودم این بود که غذاهای خوشمزه ای داریم. دوازده سال پیش محدودیت های زیادی بود. مردم می پرسیدند: برای چی می خواهی فوتبال بازی کنی؟ بنشین خانه و یاد بگیر همسر خوبی باشی. اما اکنون حامیان فوتبال زنان به ما کمک فراوانی می کنند.»
محدودیت های اعمال شده بر ورزش زنان پس از انقلاب باعث شد تا دو دهه از فوتبال زنان خبری نباشد.
ورود فوتبال زنان ایران به صحنه بین المللی از سال ۲۰۰۵ با دعوت اردن از ایران برای اعزام تیمی به رقابت های قهرمانی غرب آسیا شروع شد.
کتایون خسرویار پس از هشت سال حضور در تیم ملی فوتبال زنان ایران، سال ۲۰۱۳ بازی را کنار گذاشت. در این دوره، ایران در رده بندی فیفا از انتهای جدول به جمع ۵۰ تیم برتر جهان پیوست. او اولین زن خاورمیانه ای شد که لیسانس «A» فیفا را کسب کرد و مربیگری دو تیم جوانان ایران را برعهده گرفت.
خسرویار می گوید: «ما به سختی بودجه ای نصیب مان می شود پس نفس موجودیت ما اتفاق بزرگی است. فدراسیون تلاش زیادی برای جلب اسپانسر می کند ولی کار دشواری است. نقش من در این وسط ایجاد مسیری برای جوانان است تا بتوانند در رویدادهای جهانی رقابت کنند.»
در نبود لیگ جوانان در ایران گفتن این حرف از عمل به آن ساده تر است. اما خسرویار مقررات تازه ای که اجازه می دهد ۱۶ ساله ها با باشگاه های بزرگسالان تمرین کنند را گامی بزرگ در آمادگی ایران برای المپیک ۲۰۲۲ در پاییز امسال توصیف می کند.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
