مربی پرتغالی تیم ملی فوتبال ایران از "استیون بیت آشور" فوتبالیست آمریکایی ایرانی تبار دعوت کرده است در تیم ایران بازی کند.
روزنامه گاردین چاپ لندن، در گزارشی می نویسد ورود بیت آشور به اردوی تیم ملی از گرایش بسوی حرفه گرایی و استخدام فوتبالیست های حرفه ای فراتر می رود.
او تمام زندگی حرفه ای خود را در لیگ فوتبال گذرانده است، و یکی از چندین فوتبالیست ایرانی دارای تابعیت مضاعف است که کارلوس کی‌روش، از زمان بر عهده گرفتن مربیگری تیم ایران در ۲۰۱۱، با آنها تماس گرفته است.
امید نمازی، دستیار سابق مربی تیم فوتبال در ایران و مربی فعلی تیم مردان زیر ۱۸ سال آمریکا، به گاردین گفت "آنچه کارلوس می خواست این بود که سطح کارآیی تیم را بالا ببرد. او احساس می کرد بازیگرانی که از خارج می آیند و هر روز در محیط های رقابتی و حرفه ای تمرین کرده اند، سیمای متفاوتی به تیم ملی ایران خواهند داد، زیرا لیگ فوتبال در ایران حرفه ای نبوده است."
گاردین می نویسد با این حال، حضور یک آمریکایی مانند بیت آشور در تیم ایران تغییر عمده ای را در نگرش نسبت به ایرانیان خارج از کشور، که از زمان برقراری تحریم های اقتصادی و سیاسی در ۲۰۰۶ ار نظر اقتصادی و سیاسی از جهان جدا بوده است، نشان می دهد.
اشکان دژاگه بازیگر دیگر ایرانی تبار است که در بوندسلیگای آلمان بازی می کرد ، و در سال ۲۰۱۱ دعوت بازی در تیم ایران را پذیرفت.
دژاگه که در ۱۹۸۶ در تهران متولد شد، در یک سالگی همراه با خانواده اش به آلمان رفت، در ۱۶ سالگی شهروندی آلمان را به دست آورد.
دژاگه در نخستین بازی برای تیم ملی در فوریه ۲۰۱۲، درها را گشود، دو پیروزی در مسابقات مقدماتی جام جهانی در برابر تیم قطر کسب کرد، و کسانی را که از دعوت او به خشم آمده بودند ساکت کرد. رضا قوچان نژاد فوروارد، متولد مشهد که در هلند بزرگ شد، در اواخرپائیز آن سال برای بازی در تیم ملی به ایران رفت، و هر دو در جام جهانی ۲۰۱۴ در برزیل بازی کردند.
در حالی که برخی از همکاران آمریکایی بیت آشور از تصمیمش به بازی برای ایران آشفته شدند، او می گوید خانواده و دوستانش از وی حمایت کردند، و می افزاید هیچ چیزی بیشتر از پوشیدن پیراهن سبز، سفید و قرمز برای نشان دادن مردم ایران نمی توانست چنین احساس غروری در او بوجود آورد.
بیت آشور گفت "شما برای تمام ملت بازی می کنید، نه برای طرفدارانتان، ۱۰، ۳۰ یا ۵۰ هزار نفر. از این فراتر می رود. هر کسی در کشور مقابل تلویزیون می نشیند و مسابقه را تماشا می کند. احساس غرور می کنید."
دژاگه در مصاحبه با گاردین در ۲۰۱۴ نظر مشابهی ابراز داشت. او گفت "من برای بازی فوتبال به ایران می روم، تا خانواده ام را ببینم؛ نماینده کشورم باشم. افتخار می کنم برای ایران بازی می کنم اما بسیاری از مردم فقط جنبه های منفی و حرف هایی را که در خبرها می آید می بینند. به این دلیل است که از ایران می ترسند. فقط می توانم بگویم مردم ایران بسیار خوب هستند، و این کشور من است."
گاردین می نویسد نمازی به گرم شدن مناسبات آمریکا و ایران در آینده ای نزدیک خوشبین است. در حالی که استیون بیت آشور ممکن است هرگز نتواند مستقیما این شکاف را پر کند، استقبال گرم از او در ایران، نماد عشقی است که بسیاری از ایرانیان نسبت به آمریکاییان و برادران و خواهران ایرانی خود در خارج احساس می کنند.
نمازی گفت "مردم ایران آمریکاییان را دوست دارند. این بازی های سیاسی است که بین آنها فاصله می اندازد."
* برگردان فارسی این مقاله ها تنها برای آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آنها الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.