عبدالرحمن الراشد، از مدیران ارشد العربیه در مطلبی که در نشریه الشرق الاوسط منتشر شد، به نقش ایران در تحولات سوریه پرداخته و می نویسد:
غضنفر رکن آبادی، سفیر ایران در لبنان است. او که ساکن بیروت است در یکی از دانشگاه های همین شهر تحصیل کرده است. غضنفر در عربی به معنای شیر است. غضنفر رکن آبادی یکی از حامیان عمده بشار اسد است.
هنگامی که آقای رکن آبادی سفیران سوریه، روسیه و چین را برای صرف شام به منزلش دعوت کرد توجه رسانه ها را به خود جلب کرد. او در این میهمانی گفت که هدف از آن دیدار «بحث درباره آینده سیاسی سوریه» است. او همچنین درباره قاچاق سلاح های سبک از لبنان برای انقلابیون سوریه عصبانی بود. احتمالا این ملاقات چهارگانه در بیروت، قرار بود که در دمشق باشد اما با وجود درگیری ها و حمله انقلابیون به شهر و جاده، دمشق امن نبود.
رسانه های لبنان گفتند که این دیدار مغایر با قوانین میزبانی دیپلماتیک است اما مادامی که چنین دیداری پروژه ای را در برنگیرد که مقامات لبنان از آن بی خبر باشند، این امر صدق نمی کند. در اینجا هنجارهای دیپلماتیک و نظر آقای رکن آبادی درباره قاچاق اسلحه به لبنان برای من اهمیتی ندارد. شخص رکن آبادی نیز به نظر مردم لبنان و مخالفتشان با زرادخانه عظیم تسلیحاتی دولت ایران که در حمایت از حزب الله به لبنان قاچاق می شود، اهمیتی نمی دهد.
چهار سفیر، بیش از نمایندگان چهار کشوری هستند که کشورهای عرب امروز از آنان بیزارند. هر چه بحران سوریه و حاکمیت بشار اسد در دمشق بیشتر طول بکشد، مشکل روسیه، چین، و ایران در منطقه بیشتر خواهد شد، و نه برعکس. گفته می شود که ایران قصد دارد به تلافی حمایت غرب از ترکیه و استقرار موشک های پاتریوت در این کشور، ۷۰ هزار رزمنده را در حمایت از اسد به سوریه بفرستد. اگر این صحت داشته باشد همه چیز به سوی اشغال پیش می رود و ایران در باتلاق سوریه غرق خواهد شد. این امر به سقوط حاکمیت در ایران نیز منجر خواهد شد زیرا در ایران نیز مانند سوریه مخالفت داخلی وجود دارد.
حسن فیروز آبادی، فرمانده ستاد کل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران در ارتباط با استفاده ترکیه از سیستم دفاعی غربی گفت: «اکنون غرب نقشه یک جنگ جهانی دیگر را می کشد که تهدیدی علیه اروپا نیز به شمار می رود.» هنگامی که آقای فیروزآبادی گفت این موشک ها تنش را افزایش می دهد، تاکید او را بر موشک های پاتریوت خطرناک -دفاعی- متوجه نشدم. او ترکیه و آمریکا را به کنارکشیدن ترغیب کرد پیش از آن که «آتشی روشن شود که هیچ کس نتواند آن را خاموش کند.»
فیروزآبادی باید بداند که آتش واقعی زمانی برافروخته می شود که ایران نیروهای خود را به جنگ در سوریه اعزام کند حتی اگر ماموریت آنان به مناطق علوی نشین محدود شود.
ایران خیلی زود درخواهد یافت که ده ها هزار نفر در سوریه آماده جنگ علیه سربازان ایرانی در سوریه هستند. برخی بر سر مسائل فرقه ای با آنان خواهند جنگید و برخی دیگر به دلیل این که معتقدند پس از شکست دولت های عرب و عدم حمایت جامعه بین الملل، حمایت مردم سوریه الزامی است. این یعنی ایران به جهنم گام می گذارد و در موقعیتی به شدت دشوار قرار می گیرد.
بدون دخالت ایران، بشار اسد تنها برای چند هفته دیگر دوام خواهد آورد.