سخنگوی هیئت نظارت بر رفتار نمایندگان از شکایت وزارت اطلاعات از یک نماینده مجلس ایران در رابطه با «پرونده ترور دانشمندان هستهای» خبر داد.
محمدجواد جمالی روز دوشنبه ۲۵ آذر ماه با اعلام این که وزارت اطلاعات از محمود صادقی نماینده مجلس شکایت کرده است، درباره دلایل این شکایت گفت که این نماینده «جلساتی با مظنونان قبلی این پرونده داشته»، به آنها «قولهای خلاف واقع» داده، و «برخی از مطالب طبقهبندی شده درباره ترور دانشمندان هستهای» را بیان کرده است.
محمود صادقی روز شنبه ۲۵ مرداد ماه در صفحه توئیتر خود با انتشار تصویری از برگه سوالات خود از وزیر اطلاعات خواسته بود تا در خصوص «علت آزادی» و «صحت» گفتههای مازیار ابراهیمی و «ادعای اعترافات» او با «شکنجه» توضیح دهد.
در فاصله سالهای ۸۸ تا ۹۰ شمسی، چهار تن از دانشآموختگان فیزیک در ایران ترور شدند. مسعود علیمحمدی، مجید شهریاری، و داریوش رضایینژاد افرادی بودند که بر اثر این حملهها کشته شدند و فریدون عباسی دوانی، که در دولت دوم محمود احمدینژاد رئیس سازمان انرژی اتمی ایران بود، مجروح شد. این پروندهها به «ترور دانشمندان هستهای» مشهور شد.
جمهوری اسلامی دستگاههای اطلاعاتی اسرائیل را متهم کرده است که در برنامهریزی و انجام این ترورها دست داشته است.
در همین پرونده فردی به نام «مجید جمالی فشی» هم به اتهام ترور دانشمندان هستهای ایران اعدام شد. صدا و سیمای جمهوری اسلامی اعترافهای جمالیفشی را هم پخش کرده بود.
با این حال پس از پخش اعترافهای جمالی فشی، سوالهایی درباره آن مطرح شده بود. از جمله آنکه تصویری که از «پاسپورت اسرائیلی» جمالی فشی منتشر شده بود، در واقع تصویر دستکاری شده یک نمونه پاسپورت روی سایت ویکیپدیا بود. عکس جمالی فشی روی پاسپورت هم شرایط مورد نظر عکسهای پاسپورت را - نگاه به روبهرو - رعایت نکرده بود. در ۲۶ اردیبهشت ۹۱ رسانه های وابسته به نهادهای امنیتی در ایران عکسی از مجید جمالی فشی منتشر کردند و خبر دادند او اعدام شد.
در این پرونده همچنین مازیار ابراهیمی به همراه ۱۱ نفر دیگر در یک برنامه تلویزیونی اعتراف کرده بودند که «دانشمندان اتمی ایران را ترور» کردهاند. این افراد پس از حدود ۳.۵ سال زندان همگی آزاد شدند.
آقای ابراهیمی چندی پیش در گفتوگو با بیبیسی فارسی گفت که «آن داستان در تلویزیون ایران، ساخته و پرداخته ذهن بازجوهایی خشن بوده، در وزارت اطلاعات.» او در این مصاحبه گفته بود که «شکنجههای طاقت فرسا او را در یک ناگزیری قرار داده بود. اینکه روایتی جعلی را به شکل اعترافی تلویزیونی، تکرار کند.»
آقای ابراهیمی به بیبیسیگفت که او مجبور شد ۱۳۰ میلیون تومان خسارت بگیرد و شکایتش را از وزارت اطلاعات پس بگیرد. شکایت او از صدا و سیما و کیهان و فارس نیز به جایی نرسید.
موضوع اعترافات اجباری در تلویزیون حکومتی ایران پیش از این نیز بارها مطرح شده است. این روش از اعتراف گیری از سوی مجامع حقوق بشری بارها مورد انتقاد قرار گرفته است هر چند این روش همچنان نیز از سوی قوه قضائیه جمهوری اسلامی ادامه دارد.
اعترافات اجباری اسماعیل بخشی و سپیده قلیان که از تلویزیون دولتی ایران پخش شد از جمله آخرین نمونههای این نوع اعترافات است.سعید ملک پور فعال اینترنتی نیز از دیگر زندانیانی بود که مقابل دوربین اعترافات اجباری نشست. اعترافاتی که بعدها سعید ملکپور عنوان کرد، تحت شکنجه صورت گرفته است.
