روزنامه هافینگتون پست در مقاله‌ای به قلم ابوالحسن بنی‌صدر نخستین رییس جمهوری ایران، تحت این عنوان که چگونه ایران می‌تواند از بن‌بست اتمی با آمریکا فرار کند، نوشت: بن‌بست اول، مساله اقتصاد نفت محور ایران است که با توجه به وجود نهادهای مافیایی نظامی-مالی و تحریم‌ها، موجب شده به قول یکی از وزرا، تحریم‌ها و فساد مالی-اداری مانند دو لبه قیچی اقتصاد کشور را تحت فشار بگذارند.
بن‌بست دوم، مساله اتمی ایران است که ریشه سیاسی در نوع حکومت ایران دارد، یعنی رقابت بین نهادهای مختلف حاکمیتی موجب عدم دستیابی به موضع واحد و یافتن راه حل شده است.
بن‌بست سوم، نوع نظام حکومتی در ایران است، یعنی رهبر جمهوری اسلامی باید قدرت متمرکز در نهاد خود را به دیگران بدهد و این منصب نیز قابل تغییر باشد.
بن‌بست بعدی روابط ایران با دیگر بازیگران منطقه مانند عربستان سعودی، مصر و اسرائیل و نقش تهران در عراق و سوریه و مبارزه با داعش است.
نویسنده همچنین راه حل‌هایی را نیز ارائه داده است، مانند آن که ایران به تمامی درخواست‌های آمریکا در ازای گشایش کامل ایران به بازارهای جهانی تن در دهد، رژیم ایران حق و حقوق شهروندانش را کاملا محترم شمرده و با آنها به عنوان شهروند واقعی عمل کند و نیز دادن اجازه آزادی عمل به همه شهروندان برای استفای کامل حقوق خود.
روزنامه بریتانیایی فایننشال تایمز نیز در مقاله‌ای از عزم رئیس جمهوری ایران برای مقابله با تندروها جهت دستیابی به توافق هسته‌ای استقبال کرد و نوشت تمایل حسن روحانی به دستیابی به توافق اتمی با گروه مذاکره کننده نشات گرفته از عمل‌گرایی و ضرورت‌های سیاسی است.
به نوشته این روزنامه، رأی ایرانی‌ها به آقای روحانی به خاطر ایمان به توانایی‌های او در رهایی ایران از بند تحریم‌های بین‌المللی بود که اقتصاد کشور را فلج کرده است.
به عقیده نویسنده مقاله، اگر هنوز هم بارقه امیدی جهت دستیابی به توافق اتمی در ماه‌های آتی وجود دارد، ناشی از عزم قوی آقای روحانی در مقابله با تندروها درون حاکمیت است که نمی‌خواهند نظارتی جامع بر برنامه اتمی ایران اعمال شود.
هر دو رئیس جمهوری ایران و ایالات متحده در برابر سدی از مخالفان توافق هسته‌ای قرار گرفته‌اند، اما مخالفان آقای روحانی قدرتمندتر هستند.
آنها شامل رهبر جمهوری اسلامی ایران و سپاه پاسداران هستند، اما چند روز پیش آقای روحانی سخن از برگزاری همه‌پرسی برای مسائل مهم کشوری و بدون نام بردن از پرونده هسته‌ای، به میان آورد که تلویحا تهدیدی علیه تندروها تلقی می‌شود.
بنابراین بهتر است که غرب به آقای روحانی میدان عمل بدهد، زیرا وی بر این باور است که آینده ایران به چرخش سانتریفوژها وابسته نیست.
روزنامه کانادایی «گلوب اند میل» در گزارشی در همین زمینه نوشت سخنرانی حسن روحانی – که به میانه‌روی شهرت دارد و طی روزهای گذشته خواستار برگزاری همه‌پرسی برای نجات ایران از بی‌عدالتی و فساد و از همه مهم‌تر انزوا در عرصه بین‌المللی شده است – را باید به عنوان خواست تغییر در ایران دانست.
رئیس جمهوری ایران می‌تواند به عنوان اصلاح‌طلبی بزرگ برای کشور که شدیدا به تغییرات دموکراسی خواهانه نیاز دارد نقش ایفا کند. اقتصاد ایران نیازمند است که از تحریم‌های بازرگانی رهایی یابد، و این مساله تا وقتی که ایران به خواست گروه مذاکره کننده درباره غنی سازی پاسخ مثبت ندهد میسر نمی شود. و به نظر می رسد که آقای روحانی در جرگه آن دسته از مقامات ایرانی است که آمادگی برداشتن این گام را دارد.