در آستانه چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب ۵۷، چند تن از فعالان سیاسی فعلی، به انتقاد از وضعیت موجود پرداخته و جمهوری اسلامی را انحرافی در خواستها و آرمانهای انقلابیون دانستند.
محمد ملکی، اولین رئیس دانشگاه تهران بعد از پیروزی انقلاب، در نامهای سرگشاده که آن را به «قربانیان و رنج دیدگان ۴۰ سال استبداد دینی» تقدیم کرده، نوشته است: «مردان و زنانی که زخم و داغ شکنجههای ساواک نظام سلطنتی را بر تن داشتند، با امید به فردایی که از خشونت و حذف خبری نباشد، در دل می پنداشتند که با شعار استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی و رفتن شاه و آمدن خمینی، دیو بیرون خواهد رفت و فرشته جای او خواهد نشست. اما هنوز خون مردان و زنانی که به پای انقلاب ریخته شد خشک نشده بود که رویاها فرو ریخت و استبداد سلطنتی تبدیل به خشنترین استبداد دینی شد.»
او ضمن سرزنش خود و سایر انقلابیون در اعتماد به خمینی و نشناختن «جلادانی را که به کسوت نجات دهنده درآمده بودند» ابراز امیدواری کرد: «امیدوارم که نسل جدید این بار با چشم باز و با دیدن نشانهها و هشدارها راه درست را انتخاب کنند تا یکبار برای همیشه ایران از شر استبداد – در هر شکل و شیوه اش – خلاصی یابد.»
ابوالفضل قدیانی و علیرضا رجایی، دو فعال سیاسی دیگر نیز با انتشار یادداشت مشترکی در وبسایت زیتون نوشتهاند: «جمهوری اسلامی اکنون در غرقابههای بحران دستوپا میزند و امواج بحران هر روز از سویی به آن حملهور میشود.»
به اعتقاد این دو فعال سیاسی اصلاحطلب «هیچ نیروی سیاسیِ منصفی این واقعیتِ امروز ایران را انکار نمیکند که معنای واقعی جمهوری در چهار دهه اخیر تحریف، و مضمون واقعیِ آن در انبوه فریبهای ایدئولوژیک و سرکوبهای سیاسی و اجتماعی مدفون شدهاست.»
قدیانی و رجایی پیشنهاد دادهاند «خیابان و بسیجهای خیابانی، رهبری و امتناع از تبعیت از قانون بد» در دستور کار تدوین استراتژی اصلاحطلبان قرار بگیرد.
همزمان با روزهایی سالگرد انقلاب در ایران، مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا نیز توجه ویژهای به جمهوری اسلامی نشان داده و در توصیف دستاوردهای این نظام دوبار در توییتهایش از هشتگ #چهل_سال_شکست استفاده کرده است.
در آخرین موضعگیری، آقای پمپئو روز دوشنبه ۱۵ بهمن در توئیتر خود با اشاره به آنچه «بدعهدی انقلابیون ایران» نسبت به وعده های خود نامید، نوشت: «آیت الله خمینی در سال ۱۹۷۹ وعده خوشبختی در آینده را به مردم ایران فروخت، چهل سال بعد، رژیم فاسد ایران چیزی برای ارائه ندارد جز عهدی شکسته.»