واشنگتن پست زير عنوان "توسل زن ايرانی به موزيک رپ برای ابراز خشم عليه رژيم محافظه کار" ويديوی يک زن جوان ايرانی را در صفحه اينترنتی امروز خود (شنبه يازدهم ژوئن) منعکس ساخته است، که شب پيش از آن در يکی از گزارش های خبری شبکه تلويزيونی غير انتفاعی پی بی اس آمريکا در باره توسل يک زن خواننده جوان ايرانی با نام مستعار سميرا به موزيک رپ برای علنی ساختن خاطرات اش از تظاهرات اعتراضی دو سال پيش، و سرکوبی های متعاقب آن، پخش شده بود.
واشنگتن پست می نويسد در اين ويديو صورت سميرا عامدا محو و استتار شده است. او معمولا در ميهمانی های خصوصی و يا در استوديوهای زيرزمينی برنامه اجرا می کند. حتی نام واقعی اش هم سميرا نيست. اين خواننده رپ، که ۲۳ سال دارد، چنين محدوديت هائی را بدان جهت برگزيده است که آهنگ های راجع به سرکوبی توسط رژيم آخوندی محافظه کار را در ايران اجرا و ضبط می کند.
او در مصاحبه با برنامه موسوم به "ساعت خبری پی بی اس" گفت در ايران "يا بايد همه چيز را آنطور که هست بپذيری، يا خشمت را ابراز کنی". سميرا راه ابراز خشم را برگزيده است.
سميرا از همان دوران نوجوانی از محدوديت هائی که او را مجبور می کرد چگونه لباسی بايد بپوشد و چگونه رفتاری بايد داشته باشد، ناراضی بود، اما اعتراض های اپوزيسيون در ايران در سال ۲۰۰۹ موضع او را مستحکم ساخت.
سميرا گفت در جريان اعتراض ها شاهد گلوله خوردن منجر به مرگ مردی درست در يک قدمی اش بود، وشب همان روز بود که آهنگ "رويای آزادی " را ساخت.
سميرا گفت وقتی اين آهنگ را می ساخت در ذهن اش محمود احمدی نژاد را مخاطب قرار داده بود.
شعر آهنگ "آرزوی آزادی" از اين قرار است:
پشت ديوار تاريکی، ماها اسير و زندونيم
ولی تو راه آزادی، ته مسير رو می دونيم
همان پرنده فراری، از هراس بيرونیم
توی زندان اوين، شعر پروازو میخونيم
ما کنارهميم، محکم مثل يک سرو
ياد ندای دلير، باد زنده و سبز
که خاک ايران هم، زندانی ِغروبی سرد
ولی فردا مال ماست، با طلوعی سبز
