جی سولمون و لورنس نورمان در مقاله‌ای در روزنامه وال استریت ژورنال درباره مذاکرات هسته‌ای جاری بین ایران و شش قدرت جهانی در وین می‌نویسند، مذاکره‌کنندگان غربی از پیشنهاد امتیازات بیشتر به ایران برای دستیابی به توافق هسته‌ای پیش از پایان مهلت مقرر سوم آذر ماه خبر می‌دهند، در حالی که هنوز گشایش خاصی در این مذاکرات به دست نیامده است.
البته مقام های غربی گفته‌اند این پیشنهادات در صورتی که تهران هم قدم‌هایی در راستای خواسته آنها بردارد، میسر می‌شود.
فلیپ هاموند وزیر خارجه بریتانیا بدون ورود به جزئیات گفت «ما مشخصا به تهران گفتیم که در برابر انعطاف‌پذیری آنها، ما هم در خواسته‌های خود نرمش نشان خواهیم داد؛ اما زمان کوتاه است.»
یک مقام عالیرتبه در دولت باراک اوباما رئیس جمهوری ایالات متحده گفت «ما به ایرانی‌ها خیلی صریح گفتیم که اختلافات کماکان پابرجاست و بنابراین صحبت از تمدید دوباره مذاکرات، زودهنگام است. اما ما هنوز هم به مذاکرات و بررسی گفتگوها ادامه می‌دهیم.»
دولت اوباما به نمایندگان دموکرات کنگره خبر داد که علیرغم این که به احتمال زیاد اختلافات تا روز دوشنبه (۳ آذر یا ۳۴ نوامبر) حل نخواهد شد، اما مذاکره‌کنندگان با اعلام نکاتی که در آنها پیشرفتی حاصل شده، زمان مذاکرات را تمدید خواهند کرد.
در این حال تعداد بیشتری از نمایندگان دو حزب در کنگره اعلام کردند که مصوبه‌ای را خواهند گذراند که بر پایه آن از قدرت انعطاف‌پذیری دولت اوباما کاسته خواهد شد.
مذاکره‌کنندگان آمریکایی سال گذشته گفتگوها را با پیشنهاد کاهش عمده دستگاههای غنی‌سازی (سانتریفیوژ) و بسته شدن رآکتور آب سنگین اراک شروع کردند، اما یک سال بعد آمریکا از اصرار بر تعطیلی تاسیسات اراک کوتاه آمده، به ایران اجازه نگه داشتن بخشی از برنامه غنی سازی داده شده، و اعمال محدودیت بر برنامه موشکی ایران نیز از محدوده مذاکرات خارج گشته است.
چهار مساله که هم اکنون باقی مانده است شامل: اعمال محدودیت بر میزان غنی سازی در چارچوب توافق، زمانبندی کاهش تحریم‌ها، میزان آزادی عمل ایران در تحقیق بر روی دستگاههای سانتریفیوژ پیشرفته و زمان کل توافق جامع هسته‌ای.
ایران مصراً خواستار برداشته شدن تمامی تحریم‌ها پس از امضای توافق جامع است، در حالی که غرب به دنبال برداشتن پلکانی تحریمهاست. غرب نیز از تهران می خواهد که تعداد دستگاههای غنی ساز فعال خود را از ۱۰ هزار به نصف کاهش دهد.