روزنامه نیویورک تایمز آمریکا در گزارشی به فعالیت های عباس عطار، عکاس و گزارشگر مشهور ایرانی پرداخته است که هفته پیش درگذشت.
در این گزارش آمده: عباس رویدادهای بزرگ و پر اهمیت را در سراسر جهان گزارش می داد؛ از جمله این رویدادها انقلاب ایران بود.
آقای عباس که دانش آموخته مطبوعات و ارتباطات در انگلیس بود در زمان انقلاب موافق این رویداد بود اما خیلی زود ناامید شد.
او که در محافل حرفه ای، خود را عباس می خواند، به خاطر عکس های سیاه و سفیدش که همواره با دیدگاه ویژه ای گرفته می شد، مشهور شد؛ به ویژه عکس هائی که به همراه متن هائی، به صورت گونه ای دفتر یادداشت یا روزنامه به نام«روزشمار ایران ۲۰۰۲–۱۹۷۱» منتشر شد.
روزنامه «تورونتو استار» در سال ۲۰۱۳ از قول عباس نوشت: «وقتی انقلاب شروع شد، دمکراتیک بود. آنجا وطن من بود، آنها هموطنان من بودند و آن ،انقلاب من بود. سپس اندک اندک آن را ربودند.»
عباس گفته بود : «نقطه عطف ربایش، اعدام چهار ژنرال به دنبال محاکمه ای سری بود.»
عباس از جنازه های آنها در سردخانه عکس گرفت. او گفت: «چیزی که آموختیم آن بود که تندروها همیشه پیروز می شوند. درس اصلی که من از انقلاب آموختم آن بود که تندروها آماده کشتن هستند، آماده زندانی و شکنجه کردن هستند؛ آماده هر کاری. بنابراین پیروز می شوند.»
عباس عطار از سال ۱۹۶۱ به آژانس عکس مشهور «مگنوم» پیوست و در مقطعی (۱۹۹۸ تا ۲۰۰۱) رئیس دوره این آژانس شد.
آقای عطار دو دهه بعد از انقلاب باز به ایران بازگشت، در روزهایی که مردم امیدوار بودند با روی کار آمدن محمد خاتمی اصلاحات پیروز شود اما عباس عطار چهره دیگری از آن اصلاحات در عکس های خود ثبت کرد.
او در عمر خود ۱۱ کتاب چاپ کرد و به خیلی از کشورها سفر کرد.
آقای عباس به علت بیماری سرطان، ۵ اردیبهشت در ۷۴ سالگی در پاریس درگذشت.
