مقاله‌ای از کایل میزوکامی در وبسایت پاپیولار مکانیکز
رییس جمهوری ایران در واکنش به تمدید ده ساله قانون تحریم ایران دستور داده است که ساخت کشتی های جنگی که نیروی محرکه آن سوخت هسته ای است آغاز شود. اما دلایل فراوانی وجود دارد که این هیاهویی بیش نیست و از عهده صنایع نظامی ایران خارج است.
توافق هسته ای ایران (برجام) تولید سوخت هسته ای برای کشتی های جنگی را ممنوع نکرده است.
استفاده از سوخت هسته ای به عنوان نیروی محرکه با آن چه در دو دهه گذشته در برنامه هسته ای ایران برای انفجار هسته ای انجام شده است تفاوت دارد. اگر آن طور که بسیاری تصور می کنند ایران به ساخت یک بمب اتم نزدیک بوده و چگونگی ساخت رآکتور هسته ای را می داند باز هم به سال ها زمان و چند صد میلیون دلار سرمایه گذاری برای ساخت رآکتور هسته ای مناسب کشتی های جنگی نیاز دارد.
با این وجود چرا ایران، یکی از بزرگترین صادرکنندگان نفت در جهان، می خواهد رآکتور هسته ای برای کشتی بسازد؟ به نظر می آید دلیلی جز ناراحت کردن ایالات متحده وجود نداشته باشد.
ناوگان دریایی ایران پس از دهه ها تحریم بسیار کوچک و به مجموعه ای از ناوهای جنگی با کیفیتی پرسش برانگیز محدود است. الوند، یکی از بزرگترین ناوهای ایران، یک چهارم کوچکترین ناوجنگی آمریکا است. ناوگان ایران به ندرت خارج از محدوده خلیج فارس حرکت می کند. یک ناو جنگی با رآکتور هسته ای برای نیروی دریایی ایران بسیار پر هزینه خواهد بود.
البته این نخستین بار نیست که ایران ادعاهای نظامی غیرعادی مطرح می کند.
* برگردان فارسی این مقاله تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
