کانزاس سيتی استار زير عنوان «کره زمين به ماهواره: کی و کجا می افتی؟» می نويسد دانشمندان ناسا بيشترين تلاش خود را به عمل می آورند تا به ما بگويند ماهواره ای شش تنی و در حال سقوط، اواخر اين هفته کجا می افتد. يک اشتباه محاسبه کوچک می تواند تفاوت در محل سقوط را از فلوريدا به نيويورک و يا از ايران به هند برساند. محل و زمان سقوط ماهواره هنوز يک موضوع مبهم علمی است. فعلا زودترين زمان پيش بينی شده برای افتادن اين ماهواره روز پنجشنبه و ديرترين آن، روزشنبه است. محدوده پيش بينی شده برای سقوط نيز بخش عمده ای از کره زمين را در برمی گيرد.
اين بدان معنا نيست که مردم لازم است به پناهگاه بروند. اين ماهواره حين سقوط تکه تکه می شود. ناسا احتمال برخورد اين قطعات با يک انسان را يک در بيست و يک تريليون تخمين می زند، حال آنکه احتمال زخمی شدن يک انسان هر لحظه يک در سه هزار و دويست است.
تا آنجا که می دانيم تا کنون هيچ انسانی در اثر سقوط تکه های اجسام فضایی زخمی نشده است. تاکنون گزارشی حاکی از وارد آمدن آسيبی عمده به املاک و اموال نيز داده نشده است، زيرا بخش عمده ای از کره زمين درياست و سطح گسترده ای از اراضی در مناطق مختلف از سکنه خالی است.
اگر شما به قطعه ای برخورديد که حدس می زنيد قطه ای از ماهواره است ناسا دوست ندارد به آن دست بزنيد. ناسا می گويد ماده ای سمی در کار نيست اما اين قطعات می تواند لبه هایی تيز و برنده داشته باشند. چنين قطعاتی در عين حال متعلق به دولت است. برداشتن آنها به عنوان سوغاتی و يا فروختن آنها در ئی بی eBay با قانون جور در نمی آيد. توصیه ناسا اين است که پليس را در جریان بگذارید.
انتظار می رود اين ماهواره بيست ساله حين سقوط و ورود به جوّ زمين صد تکه شود که بيشتر آنها سوخته می شوند. پيش بينی شده است بيست و شش تکه سنگين فلزی آن به کره زمين برسد که بزرگترين آنها نزدیک به سیصد پاند (حدود صد و سی و شش کیلوگرم) وزن خواهد داشت. تکه ها می تواند در محدوده ای به طول پانصد مايل (حدود هشتصد کيلومتر) پخش شوند.
از آنجا که سرعت ماهواره هنگام سقوط هفده هزار و پانصد مايل در ساعت (بيست و هشت هزار و صد و شصت کیلومتر در ساعت)، یا پنج مايل در ثانيه (هشت کيلومتر در ثانيه) است، يک پيش بينی توام با چند دقيقه اختلاف می تواند به معنای اشتباهی هزار مايلی (هزار و ششصد کيلومتری) تمام شود.
ايران هم می تواند در مسير سقوط ماهواره ۶ تنی باشد
