گزارشی از سعید کمالی دهقان در وبسایت روزنامه گاردین
نزهت امیری، نخستین و تنها رهبر ارکستر زن در ایران، در ۳۸ سال سابقه حرفه ای اش که تقریبا معادل عمر جمهوری اسلامی است اجراهای عمومی انگشت شماری داشته است.
خانم امیری در جریان جشنواره موسیقی فجر در تهران ارکستر ۷۱ نفره ای را رهبری کرد که دو ساعت آثاری از جمله قطعات مرتضی حنانه را برای اولین بار اجرا کردند.
چنین اجرای بزرگی طی دوازده سال گذشته در تالار وحدت سابقه نداشته است.
بخش هایی از این اجرا از سوی «پرس تی وی» تلویزیون برون‌مرزی انگلیسی زبان ایران برای مخاطبان خارج از ایران پخش شد.
نزهت امیری می گوید: «موسیقی در ایران مثل بچه ای بی سرپرست، یک بچه یتیم است. مقامات پس از سی و هشت سال باید روشن کنند که موسیقی حرام است یا حلال. باید بگویند آیا زنان می توانند بر روی صحنه اجرا کنند یا نه. ما یک کشور و یک نظام داریم، چطور در یک شهر می توانید ولی در شهرهای دیگر نمی توانید؟»
نزهت امیری معتقد است فشارهای دوره دولت احمدی نژاد خیلی ها را برای امیدوار ماندن یا به عنوان راهی برای بیان مقاومت به سوی موسیقی سوق داد: «وقتی در ایران موسیقیدان هستید با چالش های بسیاری روبرو می شوید. در کشور ما موسیقی هنری است که بر طبق احکام مذهبی نباید به آن فضا و اولویت داده شود... ما نسل ها موسیقیدان، تئوریسین و مورخ موسیقی را از دست داده ایم. بعضی ها در این کشور جانشان را برای موسیقی گذاشته اند.»
تغییرات رخ داده در دوره دولت حسن روحانی بسیاری را مایوس کرده است.
نزهت امیری در عین حال می خواهد همچنان نمادی از امید باشد: «شما به امید زندگی می کنید. گاهی می دانید که شکست خواهید خورد، اما به هر حال تلاش خود را می کنید. می دانید که باید سعی خود را بکنید.»
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
