خلاصه‌ای از مقاله علیرضا نادر در نشریه فارین پالیسی
نخبگان سکولار ترکیه که مدت ها است از استیلای حکومت دینی به سبک جمهوری اسلامی ایران در کشورشان ترس داشته اند، ممکن است شاهد تحقق بدترین کابوس خود باشند. سرکوب گسترده پس از کودتای نافرجام ترکیه از حرکت رجب طیب اردوغان، رییس جمهوری ترکیه، به سوی یک حکومت خودکامه اسلامگرا حکایت دارد که در سال ۱۳۵۷ در ایران شاهد آن بودیم.
تفاوت ها بسیار است اما شباهت ها هم قابل توجه است: صحنه سیاسی ایران پیش از انقلاب شامل طیفی از گروه های سیاسی مارکسیستی تا احزاب ملی گرا بود. حکومت دینی که جایگزین حکومت پهلوی شد تمام نیروهای سیاسی سد راه خود را نابود کرد. انقلاب ایران سراسر اسلامی نبود ولی اسلامگرایان زیر نظر آیت اﻟله خمینی، یک رهبر مقتدر کاریزماتیک، قدرت را در دست گرفتند. ترکیه امروز با اردوغان در همان حال و هوا قرار دارد.
در هر دو کشور ایران و ترکیه، نیروهای سکولار و ناسیونالیست (ملی گرا) به "غربزدگی" متهم شده و ارتش هدف اصلی اسلامگرایان است.
اردوغان همچون جمهوری اسلامی روند تدریجی اسلامی کردن کشور و جامعه را بسته به فرصت های موجود می بیند. او مانند تجربه انقلاب اسلامی در ایران تمام نهادهای دارای ظرفیت به چالش کشیدن قدرت اش چون رسانه ها و دانشگاه ها را تضعیف کرده است.
میلیون ها ترک و ایرانی که زمانی شاهد رهایی کشورهایشان از انحصار حکومت های نظامی و سلطنتی بودند، اینک خود را گرفتار رژیم های مذهبی استبدادی می بینند. تراژدی ایران سال ۵۷ آغاز شد، سفر پر مخاطره ترکیه تازه آغاز شده است.