تايم زير عنوان "ايران در مقابل عراق: چرا تهران در مورد نفت عراق مضطرب است؟" می نويسد مقامات در وزارت نفت ايران نگران تضعيف موقعيت تهران در اوپک هستند، که در مورد حداکثر توليد نفت در هريک از کشورهای عضو اين گروه تصميم گيری می کند.
عراق فعلا مشمول سيستم سهميه بندی اوپک نيست، اما مقامات ايرانی تصديق می کنند که احيای فعاليت های اين رقيب ديرين می تواند بر موقعيت تهران در کارتل اوپک اثر بگذارد.
گرچه نفوذ ايران برعراق اکنون به سبب وجود يک دولت شيعه در بغداد بيشتر شده است اما اين نفوذ مانع ازآن نخواهد شد که عراق بازسازی صنعت نفتی آسيب ديده خود در جنگ را کنار بگذارد.
افزايش ظرقيت توليد نفت درعراق می تواند با توجه به وفور نفت و تحريم های بين المللی عليه جمهوری اسلامی موقعيت ايران را در مقام دومين صادرکننده بزرگ نفت اوپک به خطر بياندازد.
ايران هم اکنون بخشی از سهم خود را در بعضی از بازارها به عراق باخته است، که ضمن برخورداری از تکنولوژی بهتر می تواند نفت های دارای درجه بندی های مشابه را با قيمت هائی پائين تر عرضه کند.
يک مقام شرکت ملی نفت ايران که به شرط معرفی نشدن صحبت می کرد می گويد "بعضی از مشتريان عراق وقتی که آن کشور کويت را اشغال کرد، و بعداً پس از سقوط صدام حسين در حمله سال ۲۰۰۳ آمريکا، سراغ ما آمدند. آنها اکنون به سبب موقعيت سياسی ايران و مشکلات ناشی از تحريم ها مجددا سراغ عراق رفته اند".
صعود قيمت نفت به سطحی بالاتر از بشکه ای ۱۰۰ دلار طی چند هفته گذشته در تئوری بايد به سود تهران تمام شود که بموجب ارقام دولتی برای اجتناب از مواجه شدن با کسری بودجه به فروش نفت در بازارهای صادراتی به قيمت حداقل بشکه ای ۹۰ دلار نياز دارد. اما ايران برخلاف اغلب همتايان خود در اوپک که برای منتفع شدن از ترقی قيمت ها توليد را بالابرده اند، به گفته مقامات، مجبور شده است به سبب پائين رفتن فروش های صادراتی توليد را کاهش دهد.
تحريم هائی که سازمان ملل متحد در تابستان گذشته عليه جمهوری اسلامی وضع کرد، به گفته يک مقام ايرانی، خريد های نفتی از ايران را با مقررات به اصطلاح دست و پاگير اداری مواجه ساخته است.
از آنجا که عرضه نفت توسط اوپک هم اکنون در بالاترين سطح طی دو سال اخير است، بعضی از مشتريان قديمی نفت ايران، از جمله خريداران سنتی کوچک تر، نظير کمپانی های پاکستانی، خريد های خود را يا کاهش داده اند و يا بکلی قطع کرده اند.
