سال ۲۰۰۳: آژانس بین المللی انرژی اتمی ایران را به پنهان نگاهداشتن فعالیت های اتمی از بازرسان آن برای ۱۸ سال متهم می کند و تا پایان اکتبر آن سال به تهران مهلت می دهد ثابت کند به دنبال برنامه تسلیحات اتمی نیست. در دسامبر، ایران به آژانس می گوید برنامه غنی سازی اورانیوم را متوقف خواهد کرد و به سازمان ملل متحد اجازه خواهد داد بارزسی های دقیق تری از تاسیسات اتمی آن انجام دهد.
سال ۲۰۰۵: ایران پردازش اورانیوم را در ماه اوت در تاسیسات اتمی اصفهان از سرمی گیرد و می گوید این امر برای مقاصد صلحجویانه انجام می شود. آژانس با تصویب قطعنامه ای ایران را به خودداری از رعایت توافقنامه های بین المللی ایمنی اتمی متهم می کند.
سال ۲۰۰۶: ایران در ماه فوریه غنی سازی اورانیوم را از سر می گیرد. آژانس بین المللی انرژی اتمی در ماه آوریل فعالیت های ایران را به شورای امنیت سازمان ملل متحد ارجاع می کند. شورا به ایران اعلام می کند که غنی سازی را باید تا ۳۱ اوت متوقف کرده یا با تحریم هایی روبرو خواهد شد. ایران ضرب الاجل را نادیده می گیرد. شورا در ماه دسامبر نخستین دور تحریم ها را بر تجارت ایران در مواد حساس اتمی و موشک های بالیستیک برقرار می کند.
سال ۲۰۰۷: ایران ضرب الاجل دیگر شورای امنیت را برای متوقف کردن غنی سازی اورانیوم تا فوریه نادیده می گیرد. شورای امنیت در ماه مارس دومین دور تحریم ها را وضع می کند. محمد البرداعی رییس آژانس می گوید ایران ۳ تا ۸ سال تا زمانی که قادر به ساختن اسلحه اتمی شود فاصله دارد.
سال ۲۰۰۸: شورای امنیت سازمان ملل متحد سومین دور تحریم ها علیه ایران را در ماه مارس تصویب می کند. آمریکا خواهان تحریم های بیشتر می شود، اما روسیه می خواهد مذاکرات بیشتری صورت گیرد.
سال ۲۰۰۹: در ماه سپتامبر، ایران به آژانس بین المللی انرژی اتمی اطلاع می دهد که تاسیساتی برای غنی سازی اورانیوم در نزدیکی قم می سازد. آژانس در ماه نوامبر ایران را توبیخ می کند. به دنبال آن، یک معاوضه سوخت اتمی را پیشنهاد می کند که بر اساس آن ایران اورانیوم کمتر غنی شده را برای تبدیل به سوخت مورد نیاز رآکتور پژوهشی پزشکی تهران به خارج بفرستد.
سال ۲۰۱۰: ایران در ماه فوریه به پیشنهاد معاوضه سوخت پاسخ می دهد و می خواهد هرگونه معاوضه ای در داخل ایران انجام شود. در ماه مه، ایران با فرستادن اورانیوم با غنای پایین به ترکیه موافقت می کند. قدرت های غربی از برنامه ایران انتقاد می کنند. شورای امنیت سازمان ملل متحد در ماه ژوئن چهارمین دور تحریم ها علیه ایران را تصویب می کند. ایران در ماه دسامبر در مذاکرات اتمی با شش قدرت جهانی در ژنو شرکت می کند و می پذیرد مذاکرات بیشتری در استانبول در ماه ژانویه برگزار شود.
سال ۲۰۱۱: مذاکرات ژانویه به جایی نمی رسد. یوکیو آمانو رییس آژانس بین المللی انرژی اتمی در ماه ژوئن می گوید ایران ممکن است به کارهای اتمی با ابعاد نظامی بالقوه دست زده باشد. وی همچنین ایران را به عدم همکاری متهم می کند. محمود احمدی نژاد رییس جمهوری ایران اتهامات را رد می کند. آژانس در گزارشی در ماه نوامبر «نگرانی جدی» خود را درباره فعالیت های اتمی ایران ابراز می دارد و می گوید برای روشن ساختن ماهیت برنامه اتمی ایران هیات بلند پایه ای را به ایران خواهد فرستاد.