حدود ۲۰۰ تن از زندانیان زن زندان قرچک ورامین در اعتراض به وضعیت بهداشتی و معیشتی در این زندان نامه‌ای به مدیر کل زندان‌های استان تهران نوشتند.
در این نامه که شنبه ۲۶ مرداد در برخی از وبسایت های مدافع حقوق بشر منتشر شد، زندانیان خطاب به حشمت‌الله حیات‌الغیب نوشتند که وضعیت غذای زندان بسیار نامناسب است، آب آشامیدنی کم است، و زندانیان ناچار به خرید پوشاک گران و بی‌کیفیت فروشگاه زندان هستند.
این زندانیان در نامه خود با اعلام اینکه دیگر توان رفع نیازهای معیشتی و بهداشتی خود را ندارند، نوشته‌اند: «عده ای از ما به دلیل همین فشارهایی که دیده نمی شود دست به خودزنی، خوردن مشت مشت قرص برای آرامش روان[،] قرض گرفتن، [و] به اجبار تن به انجام کارهای دیگران دادن [زده] ایم.»
زندانیان همچنین اعلام کردند که «چون همان غذای بی‌کیفیت مدتی است به میزان کافی داده نمی‌شود» از دریافت غذا در روز شنبه خودداری کردند.
در روزهای گذشته همچنین عاطفه رنگریز، فعال کارگری و یکی از زندانیان زن در زندان قرچک ورامین، در نامه‌ای با انتقاد از وضعیت این زندان نوشته بود: «به قولی قرچک نام مستعار جهنم است.»
یک زندانی سابق زندان قرچک، پیش از این در گفت‌وگو با صدای آمریکا گفت: «هیچ قانونی در زندان قرچک وجود ندارد و هیچ زندانی از حقوق اولیه خود به عنوان یک زندانی برخوردار نیست. ماموران زندان به خودشان اجازه می‌دهند که به زنان زندانی فحاشی کنند و یا آنها را مورد تحقیر قرار دهند.»
