اپوزيسيون ايران گيج و مبهوت و فاقد رهبری است

واشنگتن تايمز زير عنوان "شانس تغيير بازی" مقاله جيمزليونز (James Lyons) ادميرال بازنشسته، فرمانده سابق ناوگان آمريکا در اقيانوس آرام و نماينده ارشد نظامی آمريکا در سازمان ملل متحد را چاپ کرده است که می نويسد اپوزيسيون جنبش سبز اگر در تلاش يازدهم فوريه موفق شده بود خيابانهای تهران را در سی و يکمين سالگرد انقلاب اسلامی از صد ها هزار معترض پرکند، رژيم نامشروع محمود احمدی نژاد رئيس جمهوری با ضربه ای شديد مواجه ميشد. اما اين تلاش پيش ازآنکه شروع شود، با تصميمات امنيتی شديدی که توسط آقای احمدی نژاد و آخوندهای تندرو به اجرا گذاشته شد درهم شکست.

اپوزيسيون گيج و مبهوت و فاقد رهبری است و به حمايت نياز دارد. سئوال اصلی اين است که چه نوع حمايتی می تواند به احيای جنبش سبز کمک کند. دولت اوباما حمايتی اندک برای اپوزيسيون فراهم کرده است. پيشنهاد سفر سناتور جان کری به ايران به نمانيدگی از سوی دولت اوباما در ماه دسامبر برای مذاکره در باره پايان دادن به تحريم های آمريکائی لطمه ای به اپوزيسيون بود.امتناع ايران از دادن ويزا به آقای کری ما را از اين نابخردی نجات داد.

دولت اکنون تحريم های اقتصادی سخت تری را پيگيری ميکند. اما آيا تحريم های سخت تر می تواند در مورد يک رژيم فناتيک مذهبی اثری متفاوت داشته باشد؟ من شک دارم. بخصوص اکنون که دولت اوباما معاف شناختن کشورهائی مشخص، از جمله چين و بعضی ديگر از اعضای دائمی شورای امنيت را از تحريم های سخت تری پيشنهاد ميکند که کنگره در مورد شرکت های طرف تجارت با ايران پيشنهاد کرده است. چه بی معنا.

بعضی کارشناسان حامی اين نظريه هستند که عوض کردن رژيم با مردم ايران است. آنها بلافصله به موفقيت هائی قبلی، نظيرجنبش موسوم به قدرت مردمی کورازون آکينو در فيلیپين، که به خلع رژيم فاسد فرديناند ماکوس در سال ۱۹۸۶ منجر شد، و يا به انقلاب نارنجی در اوکراين اشاره ميکنند، که همين اواخر رخ داد. پس چرا ترکيبی از تحريم های اقتصادی و قدرت مردمی در ايران کارساز نيست؟ در هر دو مورد قبلی، ما با رژيم هائی سروکار داشتيم، که هراندازه هم فاسد بودند نوعی درک منطقی داشتند که در رژيم فناتيک احمدی نژاد وجود ندارد.

اکنون اين شناخته شده است که دولت ايران سرکرده حاميان تروريسم در جهان است. تنها بهمين دليل نمی توان اجازه داد اين دولت تسليحات اتمی داشته باشد. ما نيازمند تهيه فهرستی از گزينه هائی هستيم که بتواند هم از جنبش سبز حمايت کند وهم نگذارد ايران به توانائی تسليحات اتمی دسترسی پيدا کند. چنين مجموعه ای می تواند شامل اين موارد باشد:

- دولت اوباما بجای عمل کردن به وعده انتخاباتی مذاکره با يک دولت متمرد قانون شکن بهتر است بانی مشورت هائی دمکراتيک و گسترده شود که تبعيدی های ايرانی را به شناسائی رهبران وتدوين اصول مربوط به يک دولت آتی دمکراتيک و سکولار تشويق و دلگرم کند.

- تحريم های اقتصادی جاری را، حتی اگر موثر نبوده اند، همراه با تحريم های جديد پيشنهادی کنگره عليه بخش انرژی ايران حفظ کند. معاف شناختن چين و کشورهای ديگر از به اجرا گذاشتن تحريم های جديد عليه بخش انرژی ايران، ثمربخش نخواهد بود و به جائی نمی رسد.

- آدميرال مايکل مولن رئيس ستاد مشترک نيروهای مسلح آمريکا که به تازگی از سفری به خاورميانه بازگشت گفته است وی نگران عواقب غير مترقبه يک حمله نظامی است. با اينحال استراتژی جلوگيری از دسترسی ايران به تسليحات اتمی بايد شامل يک برنامه استرتژيک حمله نظامی باشد که بتواند فورا به اجرا درآيد. مرحله نخست چنين برنامه ای بايد محدود به حمله به تاسيسات اصلی اتمی ايران و شامل حمله به مراکز برق رسانی به اين تاسيسات باشد. بايد به ايران گفته شود که اگر تصميم به حمله به تاسيسات دوستان و متحدان ما در منطقه بگيرد، و يا بخواهد در جريان انتقال نفت اخلال کند، ما به تاسيسات استراتژيک صدور نفت و مراکز وابسته به انرژی آن، و نيزبه صنايع تحت کنترل دولت حمله خواهيم کرد.

تحريم ها و حملات نظامی بايد در چارچوبی اعلام شده و در حمايت از مردم ايران و با اين يادآوری انجام گيرد که ما هيچ قصد و هدفی ارضی نداريم. با چنين اعلاميه ای ما بايد بتوانيم توانائی رژيم احمدی نژاد در تجهيز نيروهای اپوزيسيون به حمايت از رژيم را از بين ببريم.