همه چیز از حول و حوش دقیقه ۸۷ شروع شد. تراکتورسازی که بازی را برده را با تساوی عوض کرده بود، به خیال قهرمانی حالا به این تساوی هم راضی بود. از دقیقه سوم وقت اضافه بازیکنان این تیم زیر توپ میزدند و نیمکت نشینان هم از داور میخواستند سوت پایان بازی را بزند.
بازی مساوی شد و سپاهان قهرمان. اما تماشاگران تلویزیونی هاج و واج شاهد دور افتخار بازیکنان تراکتورسازی بودند. جوک‌های قومیتی شروع شد و بازیکنان تیم تبریزی پرچم به دست همدیگر را بغل می‌کردند. منصوریان از همه جا بی‌خبر هم به اولیویرا تبریک گفت. اما قضیه از جای دیگه آب می‌خورد. شبکه‌های تلویزیونی، اینترنت و موبایل‌ها داخل استادیوم قطع شده بودند و بلندگوها خبر از قهرمانی تراکتورسازی و آمادگی برای برگزاری جشن داده بودند. دلیل؟ می‌گویند مسائل امنیتی.
تراکتورسازی خودش را قهرمان می‌دانست، نفت هم، همه چیز را از دست رفته دیده بود، برای همین کسی تلاشی نمی‌کرد. به همین سادگی قهرمان لیگ عوض شد. شاید مفسر تلویزیونی تبریز هم باورش نشده بود، که از شادی بازیکنان و هواداران تراکتورسازی برای نایب قهرمانی حرف میزد. حتی اگر سپاهانی‌ها هم از این اتفاقات بی‌خبر بودند، این قهرمانی دیگر به اسم اصفهانی‌های فدراسیون‌نشین نوشته شد. حالا پای همه گیر است؛ از فغانی که با اخراج آندو مورد حمله قرار گرفت تا مسئولان فدراسیون. شاید برخی هواداران تیمی که گاهی در دیدارهایش شعارهای قومی سر میدادند، با قهرمانی در این فصل بار دیگر خودشان را جزئی از مردم ایران میدانستد. شاید هم زیر توپ نزدن بازیکنان، نفت را به گل و قهرمانی میرساند.
حالا بدبینی‌ها به فوتبال ایران بیشتر شده است؛ تماشاچیان سومین تیم پرطرفدار ایران که در نایب قهرمانی هم هت تریک کرده، شاید دیگر امیدی برای حضور در ورزشگاهها برای فصل بعد ندارند. تونی اولیویرا که ناراحت‌ترین فرد پس از این اتفاقات بود، شاید دیگر دلیلی برای مربیگری در ایران نمی‌بیند. کام سپاهانی‌ها هم از این اتهامات تلخ شده است. فوتبال ایران یک روز سیاه را گذراند. روزی که به قول برخی یک اقدام خام امنیتی، یا برخی دیگر یک تبانی واضح، بار دیگر سلامت این ورزش در ایران را زیر سوال برد. کانون هواداران باشگاه تراکتورسازی در نامه‌ای انتقادی به فدراسیون نوشت: هم اینک ورزش پاک کشور به دست برخی از افراد ناپاک اداره می شود.
