هرچند که در انتخابات مجلس و خبرگان هزاران نفر از نامزدها رد صلاحیت شدند اما حاضران باقیمانده در این انتخابات تحت گرایش های متفاوتی حضور دارند.
در این مطلب چهار گرایش عمده را بررسی کرده ایم:
اصلاحطلبان:
بیش از ده حزب اصلاحطلب پس از آن که در انتخابات ریاست جمهوری گذشته، توان خود را صرف رایآوردن حسن روحانی کردند حالا در انتخابات مجلس هم تصمیم گرفتهاند تصمیمات نهادی به نام شورای سیاستگذاری اصلاحطلبان را بپذیرند. شورایی که ریاست آن با محمدرضا عارف است و خود رئیس تایید صلاحیت شده اما میگویند که در حدود 90 درصد از کاندیداهای مدنظر این شورا نتوانستهاند از سد هیاتهای نظارت بگذرند. هرچند چهرههای شناخته شده اصلاحطلبان از جبهه مشارکت و سازمان مجاهدین انقلاب و اعتماد ملی ترجیح دادند در پشت پرده بیایند و به میدان نیایند اما چهرههای جدیدتر هم رد صلاحیت شدهاند. حتی کاندیداهای مدنظر حزب تازه تاسیس ندای ایرانیان که به نظر میرسید مواضع رئیسش، صادق خرازی در مخالفت با جنبش سبز و تاکید بر ولایتمداری، آنها را هم مثل محمدرضا عارف بیمه کند که این چنین نشد.
شورای رهبری اصلاحطلبان چندین بار تاکید کرده که تحت هر شرایطی در انتخابات شرکت میکنند اما به رایزنی برای تایید صلاحیت کاندیداهای خود ادامه خواهند داد.
اعتدال گرایان:
حسن روحانی در انتخابات تکیه زیادی روی شعار اعتدالگرایی داشت اما نزدیکان او از مدتها پیش حزبی به نام اعتدال و توسعه راه انداخته بودند که دبیرکلی آن را محمدباقر نوبخت، سخنگوی فعلی دولت برعهده داشت. اعتدالگرایان قدیمی حالا عموما منصاب دولتی دارند و اشتیاقی برای کاندیداتوری در انتخابات مجلس ندارند هرچند لیست مورد حمایت آنها از بخت بالایی برخوردار خواهد بود.
احتمالا این لیست علاوه بر این که چهرههایی از اصلاحطلبان را در خود جای خواهد داد به چهرههایی اصولگرایی از طیف نواندیشان ایران اسلامی به رهبری امیر محبیان و جبهه صدای ملت با حضور علی مطهری هم نظر خواهد داشت.
اصولگرایان:
اصولگرایان که در سال 84 فکر میکردند پس از سالها برگ برنده خود را رو کرده و با اقبال عمومی احمدینژاد تا سالها بر مسند قدرت باقی خواهند ماند در چهار سال دوم ریاست جمهوری احمدینژاد بر سر دفاع یا انتقاد از او چند پاره شدند و تعدد کاندیداهای اصولگرا در انتخابات سال 92 وضع را بدتر هم کرد.
حالا اصولگرایان برای انتخابات مجلس هم چهره تاثیرگذاری مثل علی لاریجانی دارند که در بسیاری موارد با دولت همسو است و هم چهرههایی مثل حداد عادل و مهرداد بذرپاش که در مخالفت با دولت کم نخواهند گذاشت. تشکلهای نزدیک به محسن رضایی و محمدباقر قالیباف هم به دنبال سهم خود در مجلس خواهند بود.
آنها اکثریت مجلس فعلی را در اختیار دارند و اگر در وضعیت رد صلاحیت اصلاحطلبان تغییری رخ ندهد، کار سختی برای تکرار دوباره این اکثریت در پیش ندارند.
چهرههای دولت احمدینژاد هم با تشکیل جبهه یکتا چراغ خاموش جلو میآیند و سعی میکنند دوباره در جمع اصولگرایان جایی برای خود پیدا کنند.
تندروها:
شاید به نظر برسد که تندروها پرشمار نیستند اما آنها از پایگاهی قدیمی و قوی در سیاست ایران برخوردارند؛ از انصار حزب الله گرفته که وقتی بخواهد نمایش قدرت خیابانی بدهد هیچ نیرویی جلودارش نیست تا چهرههایی مثل روحالله حسینیان در مجلس که از تهدید رییس سازمان انرژی اتمی به مرگ هم ابایی ندارد.
مهمترین طیف تندروها که در انتخابات مجلس به میدان خواهد آمد جبهه پایداری انقلاب اسلامی است با چهرههایی مثل رسایی، زاکانی و کوچکزاده که در دو سال گذشته مهمترین مخالفان دولت در مجلس بودند و حالا به دنبال تثبیت جایگاه خود هستند.