یادداشتی از استیو هنکه در فوربس
دسامبر سال گذشته میلادی، دولت ایران قانونی را تصویب کرد که بر اساس آن نام واحد پول این کشور از ریال به تومان تغییر خواهد کرد. این تغییر شامل کم شدن یک صفر از واحد پولی هم شد، به طوری که یک تومان برابر ده ریال است. این تغییر، بدون تغییر نرخ بهره، رویایی بیش به نظر نمی آید.
واحد پولی ایران یکی از دلایل نابسامانی اقتصادی این کشور است. به طور دقیقتر، از زمان انقلاب اسلامی در ایران، ریال ۹۹.۸ درصد ارزش خود را از دست داده است. تنها با این عیار، انقلاب ایران مصیبت بار بوده است.
در حالی که تورم از اکتبر سال ۲۰۱۲ رو به کاهش گذاشته، اعلام رسمی تورم ۹.۶ درصد هم رقمی بالا به حساب می آید. در حالی که اغلب ارقام رسمی دقیق نیستند، محاسبات من حکایت از تورم بیست درصدی دارد که بیش از دو برابر نرخ رسمی اعلام شده است.
برای مقابله با این روند، ایران می تواند واحد پولی کشورهای دیگری را انتخاب کند. در حالی که انتخاب دلار و یورو از لحاظ سیاسی برای ایران مشکل زا خواهد بود، انتخاب روبل روسیه و یا یوان چین می تواند چاره کار باشد.
یک راه حل مناسب دیگر هم برای این کار وجود دارد. اینکه ایران به دنبال طلا برود. طلا کالایی است که تحت تسلط هیچ قدرتی نیست. با این کار ایران میتواند ارزش واحد پولی خود را هم به دست آورد.
تا اوایل قرن بیستم میلادی طلا نقش مهمی در بازار پولی داشت اما در ماه اوت سال ۱۹۷۱ و با کنار گذشته شدن طلا از سوی پرزیدنت نیکسون، طلا نقش مهمی در سیستم بین المللی پولی ایفا نکرده است. در دهه گذشته اما قیمت طلا نرخ صعودی داشته و برخی هم بر این عقیده اند که طلا باید مجددا به بازار پولی وارد شود. رابرت موندل، برنده جایزه صلح نوبل در سال ۱۹۹۷ گفت: «طلا در قرن بیست و یکم به عنوان بخشی از ساختار سیستم پولی بین المللی درخواهد آمد.»