موج اخیر حملات سایبری از ایران که شهروندان و نهادهای آمریکا را هدف گرفته، توجه کارشناسان را جلب کرده است.
واشنگتن پست در گزارشی می نویسد به نظر می رسد اکثرا بر این باورند که هدف حملات فقط تضعیف آمریکا است و افزایش توانائی های سایبری ایران را بعنوان اسلحه دیگری در زرادخانه کشور برای مقابله با آمریکا فاش می سازد. اما حرکت دیگری جریان دارد: دینامیک های داخلی پیش از انتخابات. حملات به سیاست های جاری ارتباط دارد و احتمال می رود در شرایط پس از معامله اتمی و پیش از برگزاری انتخابات پارلمانی و مجلس خبرگان شدت پیدا کند.
نویسندگان گزارش دینا اسنفدیاری و آرین طباطیایی، می گویند فعالیت های سایبری ایران پیش از مذاکرات اتمی افزایش یافت، اما در جریان مذاکرات کاهش پیدا کرد و این موضوع تایید کرد که فعالیت ها انگیزه سیاسی دارد.
به سخن دیگر، ایران فعالیت های سایبری خود را بر اساس پیامی که می خواهد برای رقیبانش بفرستد، کم و زیاد می کند.
ایران هنگام استفاده از سایبر فقط در سطح بین المللی تمرکز نداشته است؛ توانایی های آن به ابزار مفیدی در سیاست های داخلی و سیاست خارجی تبدیل شده است.
در گزارش گفته می شود ایران امروز از نظر توانایی های سایبری در میان ده کشور مقام اول قرار دارد، و این توانایی را در دو جبهه توسعه داده است: تهاجمی و دفاعی.
در آغاز از این توانایی در صحنه داخلی استفاده کرد: کنترل و محدود کردن استفاده از فضای مجازی برای هدف گرفتن مخالفان و تضمین بقای جمهوری اسلامی. اما تمرکز بر فعالیت های سایبری و سرمایه گذاری در آن، به پیشرفت فعالیت های هجوم سایبری آن ، بویژه در خارج،منجر شده است.
نویسندگان گزارش، به انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۹ و افزایش حملات سایبری علیه ایران بعنوان دو رویداد مهمی که علاقه ایران به امنیت و جنگ سایبری را تشدید کرد اشاره می کنند و می گویند تصمیم گیران سیاسی در پاسخ حالت دفاعی بیشتری گرفتند و به سرمایه گذاری در توانایی های تهاجمی پرداختند و با کمک جمعیت بزرگی از افراد تحصیلکرده و آگاه از فناوری اینترنت، به پیشرفت هایی قابل ملاحظه در زمانی کوتاه دست یافتند.
گزارش می گوید امروز شماری از سازمان هایی که زیر نظر بخش های گوناگون دولت کار می کنند، وظیفه دارند هم از فضای مجازی ملی دفاع کنند و هم فضای مجازی بین المللی را کنترل کنند. با این حال، ماهیت کار هرکدام میزان همکاری و تقسیم کار بین آنها روشن نیست.
آگاهی از مقدار پولی که دولت برای چنین فعالیت هایی اختصاص داده دشوار است، اما، به گفته گزارشگران واشنگتن پست، این توانایی بیشتر می شود و معامله اتمی احتمالا به آن شتاب خواهد بخشید تا تشکیلات امنیتی بتواند در وضعیت بهتری قرار گیرد.
در بخش دیگری از گزارش واشنگتن پست گفته می شود هدف حملات علیه بخش خصوصی و افراد ترساندن سرمایه گذاران بالقوه است که می خواهند بازار ایران را بررسی کنند. همچنین برای کنترل ایرانیانی که سعی دارند به تغییر و پرکردن شکاف ها بین غرب و ایران کمک کنند. در همین حال به غرب علامت می دهد تهران برای تغییر آماده نیست، می تواند با منافع و فعالیت های آمریکا در خاورمیانه و ورای آن مخالف کند و به این کار ادامه خواهد داد.
از سال ۲۰۱۲ ایران نهادهای مالی آمریکا را هدف گرفته، همچنین نشان داده است به تاسیسات زیر بنایی مهم آمریکا علاقه مند است، اما بخوبی می داند چنین حمله ای بمعنای اعلان جنک و دعوت به تلافی است که تهران برای آن آمادگی ندارد.
تهران احتمالا به حملات کوچک تا متوسط سایبری ادامه خواهد داد. دولت ایران توانایی های سایبری را – افزون بر فرستادن علائمی به مردم در داخل – اهرم بالقوه مهمی در مناسبات ببن المللی خود، بویژه در حالی که اجرای توافق اتمی جریان دارد، می بیند.