خبرگزاریها به نقل از دست اندرکاران سینمای ایران گزارش کرده اند حذف یارانه ها و شناورشدن بهای کالاهای ضروری مورد نیاز مردم به صورت مستقیم و غیرمستقیم بر کالاهای فرهنگی از جمله تولیدات سینما، تئاتر و موسیقی تاثیر منفی خواهد گذاشت که در فرجام به قربانی شدن فرهنگ جامعه منجر خواهد شد.
تاثیرات مستقیم سیاست «هدفمندکردن یارانه ها» با حذف یارانه ها با شناورکردن بهای انرژی سالن های سینماها و حذف نگاتیو فیلم آغاز شده که این خود زمینه ساز پدیداری نگرانی فزاینده سینماگران ایران و در مرحله بعد، کارورزان نمایش و دیگر هنرهای اجرایی شده است.
امیرحسین علم الهدی، از کارشناسان حوزه توزیع و نمایش فیلم به خبرگزاری مهر گفت: «حذف بدون برنامه یارانه‌ها در حوزه فرهنگ تعداد مخاطبان سینما را در سال آینده به نصف کاهش خواهد داد.»
او افزود: «آنچه ماهیت سینما را در سال آینده تهدید می‌کند حذف یارانه‌ها و بالا رفتن قیمت‌ها است. در این صورت طبقه متوسط شهری و جوان‌ها که بیشترین مخاطبان سینما در ایران هستند نمی‌توانند به تماشای فیلمهای روی پرده بنشینند.»
این کارشناسان معتقدند پیامدهای تورمی همزمان با رکود تولید، بازتاب بزرگی در حوزه فرهنگی خواهد داشت به حدی که امکان تغییر هویت سینما و نمایش در ایران وجود دارد.
گسترش بازار قاچاق و یا قانونی لوح فشرده فیلمهای خارجی، افزایش بینندگان شبکه های تلویزیونی خارجی ویژه سریال های سرگرم کننده، گسترش سینمای سرگرم کننده بازاری، و در مقابل آن حذف سینمای فرهنگی، مستقل و اندیشه ورز از پیامدهای این بحران اقتصادی ست.
قدیمی بودن سالن های سینما و نمایش، کهنگی ابزار مورد استفاده در این سالن ها، عدم گسترش سالن های سینما و نمایش در استانها، از جمله بیماریهای مزمنی هستند که با حذف یارانه ها و گران شدن کالاهای فرهنگی بر دیدگان مخاطبان این هنرها آشکار شده و به فلج شدن کلی تولیدات فرهنگی جامعه منجر خواهد شد.
از دیگر سو کاهش شدید بودجه بخش فرهنگی یکی دیگر از پیامدهای این خانه تکانی مالی ست. حسین مسافرآستانه مدیر مرکز هنرهای نمایشی کشور گفت: بودجه تئاتر نسبت به ظرفیتی که در تئاتر کشور سراغ داریم بسیار ناچیز است که شاید تنها کمتر از یک فصل بتواند تئاتر را سرپا نگه دارد.»
قطب‌الدین صادقی نویسنده و کارگردان تئاتر نیز حذف یارانه‌ها را مانع رشد و توسعه هنر و ضربه‌ای بزرگ به پیکر تئاتر دانست.
علیرضا رئیسیان کارگردان سینما و رئیس پیشین کانون کارگردانان سینما گفت: لذت بردن به هر قیمت در هیچ جای دنیا وجود ندارد.»
رئیسیان با اشاره به آب رفتن سینمای ایران گفت: این سینما طی پنج شش سال اخیر به شدت کوچک و حقیر شده و از بین رفته است.
رئیسیان افزون بر حذف یارانه ها، عملکرد منفی مدیران دولتی بخش سینما را موجب پدیداری سینمای دوقطبی دانست و افزود: متاسفانه مديران كم دانش سينمای دوقطبی به وجود آورده‌اند. سينمايی كاملا دولتی و بی‌مخاطب و قطب ديگر آثاری كه امروز رايج است كه به نظر بی‌خطر مي‌آيد، اما بسيار پرخطر است.
«غلامرضا موسوی» تهیه‌کننده سینما در این باره گفت وقتی به واسطه حذف یارانه‌ها قیمت‌ها در کشور افزایش پیدا کند، طبیعی است هزینه تولید فیلمهای سینمایی نیز بالاتر می‌رود و سینماداران هم باید هزینه بیشتری برای اداره سالن‌ها صرف کنند و همه این‌ها موجب صرف هزینه بیشتری برای تولید و اکران یک فیلم سینمایی می‌شود.
محمد نیک‌بین تهیه‌کننده «سوبسید در سینمای ما شامل مواردی چون اجاره دوربین و خرید نگاتیو می‌شود. متأسفانه این حمایت‌ها هر سال کاهش پیدا می‌کند و سینماگران مجبور هستند خود بخش عمده‌ای از این خواسته‌ها را تأمین کنند. در این شرایط نمی‌دانم حذف یارانه‌ها تا چه حد بر هزینه تولید فیلمهای سینمایی تأثیر می‌گذارد؛ اما طبیعی است که هزینه اداره سالن‌های سینما افزایش چشمگیری خواهد داشت و همه این‌ها موجب می‌شود تا در نهایت ما با افزایش قیمت بلیت‌های سینما روبه‌رو شویم.
علیرضا سرتیپی تهیه‌کننده و سینمادار گفت: «تاکنون شاهد حذف یارانه انرژی از یک سالن سینما بودیم که نتیجه وحشتناکی در پی داشت. با حذف یارانه انرژی از سینمایی در اهواز، پول برق این سالن چهار میلیون تومان شد که برای پرداخت آن این سالن لازم است ماه‌ها فعالیت داشته باشد. این شرایط اوضاع سینمای ایران را وحشتناک خواهد کرد و حتماً باید راهکاری برای رهایی از این شرایط اندیشیده شود.
اما جواد شمقدری معاون امور سینمایی وزارت ارشاداسلامی که احتمالا پشتگرم به قول نظامیان مبنی بر آمادگی کامل نیروهای نظامی برای مقابله با هرگونه پیامدهای منفی حذف یارانه ها بود در این باره گفت:«نگرانی در این زمینه وجود ندارد.»
یکی از کارشناسان سینما گفت: آقای شمقدری بهتر از هرکس دیگر می داند که حذف هزینه های فرهنگی از سبد خرید مردم یکی از بی خطرترین اقدامات پیشگیرانه مردم برای مقابله با بحران اقتصادی ست و کسی برای گران شدن بهای بلیط سینماها یا کاهش کیفیت یا حتا کمیت فیلم ها، حذف تالارهای نمایش، حذف برنامه های موسیقی و یا غیر دست به شورش نمی زند. اما نگرانی عمده درآنجاست که وقتی فرآورده های فرهنگی (غیر از مراسم مذهبی امثال نمازجمعه که به رایگان در اختیار همه هست)، کاهش یابد، جامعه از نظر سلامت روانی دچار اشکال خواهد شد و روانپریشی جامعه را در پی خواهد داشت که یکی از اولیه ترین پیامدهایش انفجار روانی در میان جامعه خواهد بود.