نشریه کریستین ساینس مانیتور می نویسد احتمال می رود ایران در تدارک نصب نسل تازه ای از تجهیزات غنی سازی اورانیوم در تأسیسات اتمی نظنز باشد. ایران روز ۲۳ ژانویه(۹ روز پیش) به آژانس بین المللی انرژی اتمی گفت قصد دارد در تأسیسات نظنز ۳۰۰۰ دستگاه سانتریفیوژ روزآمد نصب کند.
این نشریه در ادامه می نویسد تاکنون ایران از دستگاه های سانتریفوژ آی آر-۱ استفاده کرده که بر مبنای طراحی عبدالقدیر خان، دانشمند هسته ای پاکستان، ساخته شده اند. فن آوری این دستگاه ها به دهه ۷۰ میلادی باز می گردد و ایران برای فعالیت بهینه این سانتریفوژها با مشکلاتی مواجه بوده که احتمالاً بخشی از آن به سبب ویروس کامپیوتری ایجاد شده که گفته می شود از سوی آمریکا و اسراییل وارد سیستم های سانتریفیوژ ایران شده است.
مدت هاست که ایران می گوید در حال فعالیت برای ساختن نسل دوم این سانتریفوژهاست که گفته می شود بر مبنای یک طرح اروپایی ساخته می شوند و در پروانه آنها به جای آلومینیوم فولاد به کار می رود.
ایران در نامه اخیر خود به آژانس گفته است که سانتریفیوژهای موسوم به آی آر-۲ ام را در یکی از «واحد»های نظنز نصب خواهد کرد. استفاده از اصطلاح فنی «واحد» در این مورد، به معنای آن است که شمار سانتریفوژهایی که نصب می شوند، ممکن است به ۳۱۳۲ دستگاه برسد.
ایران اما زمانی را برای انجام و تکمیل این طرح تعیین نکرده و انتظار می رود پیاده شدن چنین طرحی چندین ماه تا یک سال طول بکشد. گامی که ایران برداشته، عقب گردی در روند تلاش آمریکا و متحدانش برای متقاعد کردن ایران به همکاری با آژانس تلقی می شود.
هم اکنون سانتریفیوژهای آر آی-۱ نظنز که حدود ۱۰۰۰ دستگاه هستند، اورانیوم را تا حدود ۵ درصد غنی می کنند، که میزان غنای مورد نیاز این عنصر برای استفاده در راکتورهای غیرنظامی است. در فردو اما درصد غنای اورانیومی که تولید می شود ۲۰ است که برای مقاصد خاص غیرنظامی می تواند به کار آید.
غنای اورانیومی که در سلاح های اتمی به کار می رود، ۹۰ درصد است و بیم آن می رود که ایران اورانیومی را که با غنای پایین تر تولید شده، انبار کند و بعد ذخایر اورانیوم خود را غنی تر کند و برای ساختن سلاح هسته ای به کار گیرد.
گزارش یک نهاد علوم و امنیت بین المللی که پاییز گذشته منتشر شد، حاکی از آن است که ایران برای تولید اورانیوم با غنای بالا به اندازه مورد نیاز یک سلاح هسته ای، به ۲ تا ۴ ماه فرصت نیاز دارد. اما با به کارگیری سانتریفوژهای آی آر-۲، در میزان زمان مورد نیاز برای تولید این نوع اورانیوم، هفته ها صرفه جویی می شود و ایران می تواند طی زمان کوتاه تری به اورانیوم مورد نظر خود دست یابد.
نتیجه پژوهش تازه همین نهاد حاکی از آن است که روزآمد یا پیشرفته تر کردن دستگاه های سانتریفوژ نگرانی جامعه جهانی را نسبت به فعالیت های ایران افزایش خواهد داد و تنش کنونی را بیشتر خواهد کرد.
این نشریه در ادامه می نویسد تاکنون ایران از دستگاه های سانتریفوژ آی آر-۱ استفاده کرده که بر مبنای طراحی عبدالقدیر خان، دانشمند هسته ای پاکستان، ساخته شده اند. فن آوری این دستگاه ها به دهه ۷۰ میلادی باز می گردد و ایران برای فعالیت بهینه این سانتریفوژها با مشکلاتی مواجه بوده که احتمالاً بخشی از آن به سبب ویروس کامپیوتری ایجاد شده که گفته می شود از سوی آمریکا و اسراییل وارد سیستم های سانتریفیوژ ایران شده است.
مدت هاست که ایران می گوید در حال فعالیت برای ساختن نسل دوم این سانتریفوژهاست که گفته می شود بر مبنای یک طرح اروپایی ساخته می شوند و در پروانه آنها به جای آلومینیوم فولاد به کار می رود.
ایران در نامه اخیر خود به آژانس گفته است که سانتریفیوژهای موسوم به آی آر-۲ ام را در یکی از «واحد»های نظنز نصب خواهد کرد. استفاده از اصطلاح فنی «واحد» در این مورد، به معنای آن است که شمار سانتریفوژهایی که نصب می شوند، ممکن است به ۳۱۳۲ دستگاه برسد.
ایران اما زمانی را برای انجام و تکمیل این طرح تعیین نکرده و انتظار می رود پیاده شدن چنین طرحی چندین ماه تا یک سال طول بکشد. گامی که ایران برداشته، عقب گردی در روند تلاش آمریکا و متحدانش برای متقاعد کردن ایران به همکاری با آژانس تلقی می شود.
هم اکنون سانتریفیوژهای آر آی-۱ نظنز که حدود ۱۰۰۰ دستگاه هستند، اورانیوم را تا حدود ۵ درصد غنی می کنند، که میزان غنای مورد نیاز این عنصر برای استفاده در راکتورهای غیرنظامی است. در فردو اما درصد غنای اورانیومی که تولید می شود ۲۰ است که برای مقاصد خاص غیرنظامی می تواند به کار آید.
غنای اورانیومی که در سلاح های اتمی به کار می رود، ۹۰ درصد است و بیم آن می رود که ایران اورانیومی را که با غنای پایین تر تولید شده، انبار کند و بعد ذخایر اورانیوم خود را غنی تر کند و برای ساختن سلاح هسته ای به کار گیرد.
گزارش یک نهاد علوم و امنیت بین المللی که پاییز گذشته منتشر شد، حاکی از آن است که ایران برای تولید اورانیوم با غنای بالا به اندازه مورد نیاز یک سلاح هسته ای، به ۲ تا ۴ ماه فرصت نیاز دارد. اما با به کارگیری سانتریفوژهای آی آر-۲، در میزان زمان مورد نیاز برای تولید این نوع اورانیوم، هفته ها صرفه جویی می شود و ایران می تواند طی زمان کوتاه تری به اورانیوم مورد نظر خود دست یابد.
نتیجه پژوهش تازه همین نهاد حاکی از آن است که روزآمد یا پیشرفته تر کردن دستگاه های سانتریفوژ نگرانی جامعه جهانی را نسبت به فعالیت های ایران افزایش خواهد داد و تنش کنونی را بیشتر خواهد کرد.