شاشنگ بنگالی و رامین مستقیم در مقاله ای در روزنامه لس آنجلس تایمز
ناصر مشکین آذریان ناخنکی زد تا نمک و مزه آن را بر روی تمام زبانش حس کند. لبخند زد و با جرعه ای آب خنک آن را پایین فرستاد.
آذریان گفت: «از ۱۰۰ به این ۸۲ یا ۸۳ می دهم». با قیمت خرده فروشی اونسی ۸۰ دلار در ایران لقمه گران قیمتی بود. اما خاویار بلوگا مخصوص بشقاب های خاص است.
آذریان، رییس شرکت «باهو خاویار»، یک پخش کننده در تهران، می گوید: «خاویار ایران سابقه فوق العاده ای در سراسر جهان دارد و رو به رشد است».
با کنار رفتن تحریم های بین المللی تولیدکنندگان خاویار سیاه ایران چشم به بازگشت به بازارهای جهانی را دارند.
صنعت تولید خاویار که زمانی از جمله صادرات مشهور ایران بود در سایه محدودیت های تجاری و ممنوعیت های بین المللی بر سر صید ماهی استروژن در دریای خزر خوابید.
این روزها چندین تولید کننده ایرانی استروژن را به شکلی قانونی در استخرهای مخصوص کشت ماهی پرورش می دهند.
نخستین محموله خاویار ایران پس از نزدیک به یک دهه تحریم سال گذشته به آمریکا رسید: یک محموله تقریبا هشت کیلویی که در فروشگاه های ایرانی در لس آنجلس و دیگر شهرها به فروش رسید.
ارزش این محموله پیش از خرده فروشی ۱۶ هزار دلار بود؛ معادل آن چه که صنعت ۴۱ میلیارد دلاری نفت و گاز ایران در ۱۲ ثانیه تولید می کنند. خاویار به تنهایی هر چقدر هم گران باشد اقتصاد بیمار ایران را احیا نخواهد کرد.
اما این محموله علامتی حاکی از گشایش یک صفحه جدید در روابط ایران با غرب بود. ایران می تواند سالانه ۹۰ کیلو خاویار به آمریکا صادر کند. برای بسیاری از ایرانی ها خاویار یادآور دوره ای قبل از انقلاب است که نظام پادشاهی بر ایران حاکم بود.
* برگردان فارسی این مقاله تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
