سيدنی مورنينگ هرالد، چاپ استراليا، زيرعنوان «ايستادگی صدای خس وخاشاک ايران در مقابل رژيم» می نويسد جرات می خواهد که جلو صدا و سيمای ايران بايستی و بگوئی آهنگ های من را پخش نکنيد. اما محمد رضا شجريان استاد محبوب و مشهور موسيقی سنتی ايران، اين کار را درست پس ازانتخابات مورد اختلاف سال گذشته رياست جمهوری انجام داده است.
محمود احمدی نژاد پس از آنکه در کشاکش اتهامات آلوده به تقلب در آرا، مجددا به مقام رياست جمهوری برگزيده شد، معترضين را خس وخاشاک ناميد. شجريان، بعدا خود را صدای خس وخاشاک توصيف کرد و گفت اجازه نمی دهد راديو و تلويزيون تحت کنترل دولت، آثار او را پخش کنند. آنها هم درغايت چنين کردند.
حمدی نژاد دراين هفته با سخنرانی معاندانه اش در مقر سازمان ملل متحد در نيويورک، مجددا خود را زير نورافکن های تلويزيونی گذاشت. انکارهای وی از موارد مورد ظن در ماهيت جاه طلبی های اتمی ايران تعدادی ازنمايندگان، از جمله نماينده آمريکا را بر آن داشت که جلسه را ترک کنند.
ايران برای آينده صلح و ثبات در جهان بسيار مهم است، اما ما هنوز در استراليا درباره اين کشور مسلمان اطلاعاتمان اندک است، و به همين جهت ارزش دارد به اين موسيقيدان ايرانی ۶۹ ساله گوش کنيم، که برای نخستين بار به اينجا آمده است. او از تفکرمردم ايران اطلاعاتی به موقع و روشنگرارائه می دهد.
اشعارمورد استفاده شجريان درموسيقی سنتی، سروده هائی از شاعران بزرگ پارسی، و سرشار از نمادهای مرتبط با زندگی امروز ايرانيان است.
يکی ازآهنگ هايش، به نام زبان آتش، به اصطلاح يک شبه شهره آفاق شده است. بخشی از اين آهنگ می گويد: تفنگت را زمين بگذار، که من بيزارم از ديدار اين خونبار ناهنجار. آهنگی ديگر، نمادی از تراژدی است، و می گويد: خانه احزان شود روزی گلستان غم مخور.