در ادامه سلسله مقالات بررسی رشتههای ورزشی شرکت کننده در بازیهای آسیایی ۲۰۱۴ اینچئون کره جنوبی نوبت به فوتبال میرسد٬ البته من قصد داشتم به جهت نتایج بسیار بد٬ فوتبال آخرین رشتهای باشد که بدان بپردازم٬ اما از یک طرف اهمیت و محبوبیت این رشته در جامعه ما، و از طرف دیگر شکستهای تأسفبار تیمهای مختلف ایران (تیم ملی امید در بازیهای آسیایی ۲۰۱۴ اینچئون کره جنوبی و تیم ملی جوانان در مسابقات قهرمانی جوانان آسیا در میانمار) مرا بر آن داشت که لااقل بخشی از بررسی فوتبال را به جلو بیاندازم٬ بدین جهت از ورزشکارانی که در رشتههای دیگر در بازیهای آسیایی به توفیقاتی دست یافتهاند و ما هنوز به آنها نپرداختهایم، عذرخواهی میکنم.
فوتبال ایران در جام جهانی به آرژانتین و بوسنی و هرزگوین باخت و با این که در گروه چهار تیمی چهارم شده بودیم، ولی بسیاری از ما از این نتایج اظهار رضایت کردیم٬ بالاخره شکست در مقابل آرژانتین قابل هضم است ...
اما حالا دیگر صحبت از آرژانتین و مسی نیست٬ صحبت از شکست در مقابل ویتنام (۴-۱)٬ تایلند (۲-۱)، یمن (۱-۰) و مساوی با قرقیزستان است. صحبت از سوم شدن در گروه ۳ تیمی٬ ایران، قرقیزستان و ویتنام.
نکته تأسفآور این است که آب از آب تکان نمیخورد و کفاشیان٬ نبی٬ آیتالهی٬ وینگادا (سرمربی پرتقالی تیم امید و از دوستان کیروش)٬ کالوس کیروش و همهشان با قدرت تمام و قراردادهای جدید به کار خود ادامه میدهند وعلاقمندان هم به امید معجزهای تقریباً ناممکن در جام ملتهای آسیا در استرالیا نظاره گرند.
اما آیا واقعاً فوتبال ما نسبت به برخی از رشتههای موفق در بازیهای آسیایی تا این حد پسرفت داشته است؟ تیمی که بارها به مقام قهرمانی رسیده، آنقدر ضعیف شده که از گروه خود هم صعود نمیکند؟ اجازه بدهید جواب این پرسش را اینگونه بدهم که امروزه موفقیت در فوتبال بسیار سختتر از موفقیت در هر رشته ورزشی دیگر است.
شما در برخی از رشتهها حتی ممکن است با دو برد و از طریق حضور در مرحله شانس مجدد به مدال برنز برسید یا با سه برد طلا بگیرید و قهرمان آسیا شوید، اما در فوتبال مسیر خیلی سختتر است.
- تعداد رقبا در فوتبال از همه رشته های دیگر بیشتر است.
- در قریب به اتفاق کشورها، بیشترین سرمایهگذاری در ورزش مربوط به فوتبال است.
- بیشترین ورزشکاران جذب فوتبال میشوند.
- بیشترین ساعات پخش ورزش در همه تلویزیونهای عالم به فوتبال اختصاص دارد.
طبیعتاً مدیریت در فوتبال از همه رشتههای دیگر سخت تر است.
در بازیهای آسیایی امسال٬ کره شمالی و کره جنوبی فینال فوتبال را برگزار کردند و کره جنوبی طلا گرفت. جایگاه کره جنوبی مشخص است٬ اما کره شمالی چگونه به فینال راه مییابد؟ با تکیه برثروت؟ با برنامهریزی؟ با ارتباط معقول با دنیا؟
به نظر میرسد که دیکتاتوری مطلق و بدون تظاهر به دموکراسی نتایج بهتری در فوتبال بیروح کره شمالی بجا گذاشته تا مدیریت سر درگم٬ بی برنامه و بی تقوای ما.
در خبرها خواندم که درست مقارن با شکستهای واقعاً تأسفآور فوتبال بدون تماشاگر ما٬ مسئولان جدید باشگاه پرسپولیس با یک پیشنهاد سه میلیون یوروئی به مادرید رفتهاند تا شاید بتوانند تیم رئال مادرید را برای انجام یک مسابقه به تهران بیاورند.
امروز موفقیت در فوتبال جز با زحمت همه جانبه امکان پذیر نیست، با نمایشهایی از نوع بازی با رئال مادرید دردی از این ورزش پرطرفدار دوا نخواهد شد٬ جزاین که سرهای عدهای برای مدتی گرم میشود تا عده دیگری بیشتر ببرند و بخورند.
تازه به احتمال فراوان هرگز چنین مسابقهای انجام نخواهد شد.
---------------------------------------------
اين مقاله تنها به جهت اطلاعرسانی منتشر شده و نظرات بيان شده در آن، الزاماً بازتاب ديدگاه صدای آمريکا نيست.