گزارشی از اسکات پیترسن در روزنامه کریسیتین ساینس مانیتور
تعدادی بوم های نقاشی بزرگ و ناتمام در کارگاه نقاشی «رنه صاحب» هنرمند ایرانی، اطراف او را فرا گرفته است. «رنه» روح و روان خود و وضعیت امروز ایران را سبک و سنگین می کند.
این نقاشی ها به شکل بغرنجی ترجمان مدرن افسانه های باستانی ایران است و طیفی از دروغگویی و دزدی تا تملق و روحیه انسانی را در برمی گیرد. یکی از نقاشی ها که پس از سال ها کار هنوز ناتمام مانده است، بیانگر چگونگی اثر جنگ ایران و عراق در دهه شصت بر زندگی امروز ایرانی ها و ورود «شهید» به واژگان روزمره است.
هنرمندان خلاق ایران از پیش از انقلاب ۱۳۵۷، پنجره ای به صحنه فرهنگی عمیقا پرتلاطم آن کشور بوده اند. آن ها اغلب طی دو دهه اول انقلاب در فضایی تاریک و در مکان هایی کم اهمیت با مخاطبینی محدود فعالیت کردند تا این که رنسانس پس از انتخابات ریاست جمهوری محمد خاتمی اتفاق افتاد.
با وجود محدودیت هایی که طی هشت سال ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد اعمال شد، اما کار از کار گذشته بود. کار شماری از گالری ها رونق گرفته و مجسمه سازان، نقاشان و فیلمسازان ایران جایگاهی جهانی پیدا کرده بودند.
رنه صاحب، ۳۱ ساله، یک دهه کار حرفه ای هنری کرده است با شور و شوق از هنرش حرف می زند.
جستجوی مداوم او در مفاهیمی چون «دفاع مقدس» و عمق باورهای شیعی ایرانیان پس از آن آغاز شد که درخواست ویزای او در سال ۲۰۱۲ با وجود پذیرش از دانشگاه هنر نیویورک رد شد.
صاحب می گوید: «باید به زندگی در کشورم ادامه بدهم و کشف کنم واقعا چه کسی هستم. من به تحریم ها اهمیتی نمی دهم چون زیر این فشارها مردم راهی متفاوت پیدا می کنند. هنرمند واقعی می تواند یک راه هنرمندانه پیدا کند.»
نازیلا نوع بشری، مالک گالری هنری آران در تهران، می گوید: «ما استاد بقا هستیم.»
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
