محمدرضا رکنی کارشناس پژوهشکده باستان شناسی و تیم تحت مدیریت او، مدلی سه بعدی از بقایای اسکلت زنی مربوط به هفت هزار سال پیش را طراحی کرده‌اند. جسد این زن اخیرا در خیابان مولوی در جنوب تهران، از زیر خاک بیرون آورده شده است.
نشریه آرکیالوژی (باستان شناسی) به نقل از خبرگزاری مهر نوشت «برای انجام کار ابتدا اسکلت به صورت فتو اسکن مستندنگاری شده و تصاویر بدست آمده، با استفاده از رایانه، به صورت نقشه فتوگرامتری شامل نقطه، خط و سطح پوششی از اسکلت درآمد. در مرحله بعدی، نقشه اسکلت تبدیل به اطلاعات سه بعدی شده و تمام بخش‌های آن دارای حجم شدند.»
در این گزارش همچنین آمده است، لازم بود که با استفاده از بخش‌هایی که سالم مانده‌اند و براساس تقارن هندسی در اسکلت انسان، سایر بخش‌های تخریب شده یا خارج از دسترسی اثر، مدل سازی شوند. این مدل دقیقا براساس حالت درازکش اسکلت تهیه شده است تا بتواند حالت آن را به هنگام تدفین نشان دهد.
برای بازسازی چهره اسکلت تدفین شده با استفاده از رایانه، ابتدا مدل سه بعدی از جمجمه تهیه و بخش‌های از بین رفته به صورت مدل سازی به آن اضافه شد. مدل آماده جمجمه با ۱۱ شاخص از چشم‌ها، بینی، گوش‌ها، گونه‌ها، لب‌‌ها و چانه نشانه گذاری شده، و هر نشانه با استفاده از بافت دهی رایانه‌ای پوشش داده شده و در نهایت حالت چهره بدست آمد.
بر اساس این گزارش، از آنجا که اثری از بافت مو وجود ندارد، رنگ پوست و حالت موهای آن، سلیقه‌ای بوده که براساس تناسب چهره بهترین حالت برای آن انتخاب شد. ضمن آن که تا حدی از نقش مشابه روی سفال‌های چشمه علی استفاده شده است.