مقاله ای از تامس اردبرینک در نیویورک تایمز
ایران هزاران سال چهارراه تجارت میان شرق و غرب بوده است. آن نقش تاریخی در پروژه یک هزار میلیارد دلاری چین برای سرمایه گذاری در پل، خط راه آهن، بندر و انرژی در بیش از شصت کشور از اروپا تا آسیا و آفریقا در سال های آتی رو به گسترش خواهد بود.
کارگران چینی در شرق ایران سخت درگیر نوسازی یکی از خطوط عمده راه آهن هستند. آن ها با هدف نهایی اتصال تهران به ترکمنستان و افغانستان مسیر خط آهن را ترمیم و پل ها را بازسازی می کنند.
همین اتفاق در غرب ایران برای وصل کردن تهران به ترکیه و نهایتا اروپا در حال وقوع است. دیگر خطوط راه آهن، تهران و مشهد را به بنادر جنوب ایران متصل می کند.
ایران که زمانی در اوج تحریم های غرب به پکن وابسته بود، اینک بخشی حیاتی از پروژه جاه طلبانه چین محسوب می شود. دیگر راه های منتهی به بازار غرب طولانی تر هستند و از روسیه عبور می کنند که به طور بالقوه رقیب چین است.
عده ای نگران اند که سرمایه گذاری گسترده چین و حضور فزاینده آن کشور در اقتصاد ایران، تهران را بیش از حد به پکن وابسته کند.
چین همچنین بازار مهمی برای نفت ایران است. با توجه به این که تحریم های باقیمانده یکجانبه آمریکا بانک جهانی را مرعوب کرده است، چین تنها منبع سرمایه گذاری خارجی برای پیشبرد پروژه های زیرساختی ایران خواهد بود. به نظر می رسد این ریسکی است که رهبری ایران تصمیم گرفته است به آن دست بزند.
* برگردان فارسی این مقاله تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
