هند کشوری به سرعت در حال تغيير است و توانايی جابجايی و بسيج نيروی انسانی در آن بسيار بالا است. اما اين کشور هنوز هم درگير ديدگاه های طبقاتی است.
از درون اين تضاد شهر مُدرن و امروزی «کوتا» پديدار شده است. اين شهر با ارائه دوره های پيش دانشگاهی امکان جذب و ورود نسل تازه ای از جوانان با هوش، پرکار و با استعداد را به دانشکده های فنی هند، فراهم آورده است.
گفتنی است بسياری از اين جوانان به طبقات محروم جامعه هند تعلق دارند و گفته می شود اين فرصت، آينده بسياری از آنها را به گونه ای مثبت، تغيير خواهد داد.
هر سال حدود ۴۰ هزار دانشجو از سراسر هند به شهر کوتا می آيند تا خود را برای شرکت در آزمون سراسری ورود به دانشکده های فنی کشور آماده کنند.
ورود به دانشکده های فنی هند آينده بسياری از اين جوانان را پس از پايان تحصيلاتشان از نظر مادی تأمين خواهد کرد.
بيشتر اين جوانان پس از فارغ التحصيلی در حوزه های اقتصادی نرم افزار و همچنين بخش های مالی و بانکداری کشور، استخدام می شوند.
«ويجای سينگ» يکی از دانشجويانی است که در کاست يا نظام طبقاتی هند جايگاه ويژه ای ندارد. اما اين جوان آرزو دارد پس از ورود به دانشگاه و فارغ التحصيلی از رشته مهندسی شرايط اقتصادی و اجتماعی خود و خانواده اش را تغيير بدهد.
ويجای می گويد: «پول را ميتوان از راه های ديگری غير از تحصيل هم بدست آورد. تحصيل کردن به منزله کسب احترام اجتماعی است.»
مهم ترين دانشکده های فنی هند در يک شبکه محدود متشکل از موسسات آموزش عالی منسجم شده اند. ميليونها خانواده هندی از آغاز تولد فرزندانشان آرزو دارند روزی فرزندان آنها در آزمون ورودی اين دانشکده های فنی، قبول شوند.
هر سال بيش از ۴۵۰ هزار دانشجو به اميد ورود به يکی از دانشکده های فنی دولتی هند که در سراسر کشور پراکنده هستند در اين آزمون ها شرکت می کنند؛اندکی بيش از ۱۳ هزار نفر در آزمون سراسری دانشکده های فنی هند در سال ۲۰۱۰ پذيرفته شدند.
بخت پذيرش در دانشکده های فنی هند تنها سه درصد است اين در حالی است که حدود ۷ درصد از متقاضيان ورود به دانشگاه هاروارد در آمريکا از بخت پذرفته شدن برخوردار هستند.
کوتا در گذشته شهری صنعتی بود و صنايع نساجی در آن رونقی فراوان داشت. اما اکنون در اين شهر کوچک ۹ دانشگاهی وجود دارد و ۹ دبيرستانی ممتاز. اکنون کوتا به مرکز مهمی تبديل شده که در آن شمار مراکز آموزش دوره های پيش دانشگاهی با هدف آماده سازی دانش آموزان برای ورود به عالی ترين دانشکده های فنی کشور هر روز افزايش می يابد.
در اين شهر پيشينه اجتماعی و موقعيت اقتصادی دانش آموزان مهم نيست. اگر متقاضيان توان پرداخت ۱۷۰۰ دلار شهريه اين دوره ها را داشته باشند و بتوانند در آزمون اين مراکز قبول بشوند بخت قبولی آنها در کنکور سراسری هند تقريباً ۱۰۰ درصد خواهد بود.
پرامود ماهِشواری بنيانگزار موسسه می گويد: «بسياری از والدين بر اين تصور هستند که آينده فرزندانشان با ورود به دانشکده های فنی کشور تضمين خواهد شد.»
«وی کِی بانسال» مهندسی است که به علت بروز مشکلات عضلانی در سن بيست و چند سالگی ديگر نتوانست کار کند. وی برای سرگرم ساختن خود موسسه آموزشی «بانسال» را در شهر کوتا راه اندازی کرد.
شمار زيادی از دانش آموزان وی به دانشکده های فنی کشور راه يافتند و در نتيجه اين موسسه شهرت زيادی پيدا کرد.
دانشکده های فنی هند بهترين موسسات آموزش عالی اين کشور هستند. ظرفيت کلاسهای موسسه «کارير پوينت» حدود ۱۰۰ نفر است. در اين مؤسسه دانش آموزان در پی کسب جوايز نوبل نيستند بلکه خواستار کسب شغلی با ثبات آبرومندانه و در آمدی بهتر هستند.
خانواده های اين دانش آموزان غالباً برای تامين پرداخت شهريه اين دوره ها ناچارند وامهايی دريافت کنند که بهره آنها بسيار بالا است. تلاش و رقابت در ميان دانش آموزان برای ورود به دانشکده های فنی کشور همچنان ادامه دارد.