یک بررسی نشان می‌دهد که آمار زنجیره وار خودکشی در جامعه پزشکی ۵ برابر افزایش پیدا کرده است و «تنها در سال جاری سه خودکشی منجر به مرگ» اعضای کادر درمان گزارش شده است.
وب‌سایت خبرآنلاین در گزارشی می‌نویسد «زنجیره خودکشی» کادر درمان در سال ۱۴۰۳ با مرگ پزشک جوانی به نام پرستو بخشی، متخصص قلب و عروق در بیمارستان دلفان آغاز شد. یک ماه بعد در اردیبهشت؛ دو خودکشی دیگر گزارش شد. درگذشت دکتر سمیرا آل‌سعیدی، دانشیار روماتولوژی و عضو مرکز تحقیقات روماتولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران، در اوایل اردیبهشت‌ماه و مورد دوم که یک هفته بعد اتفاق افتاد، خودکشی دکتر زهرا ملکی، پزشک طرحی در جاسک بود.
بر اساس این بررسی؛ پدیده «خودکشی پزشکان» از سال ۱۳۹۷ با عناوین مختلفی همچون «فوت ناگهانی» فلان پزشک رسانه‌ای شد و از سال ۱۳۹۸ جامعه پزشکی دو موج مختلف خودکشی را پشت‌سر گذاشت.
موج دوم خودکشی پزشکان در سه سالِ گذشته اتفاق افتاد و طی آن ۱۳ رزیدنت خودکشی کردند و در دی ماه سال ۱۴۰۲ نیز با خودکشی سه رزیدنت دیگر در طول یک هفته تکرار شد.
هادی یزدانی، پزشک و دکترای حرفه‌ای پزشکی، خودکشی در جامعه پزشکی را به «دومینو» تشبیه کرد و با اشاره به احساس بی‌پناهی، ناامیدی و یأس مطلق در این موارد گفت: «مرگ دکتر پرستو بخشی آغازگر یک زنجیره است و می‌تواند سرمنشأ خودکشی‌های دیگر باشد.»
او تاکید کرد که «مساله نقص سیستماتیک در وزارت بهداشت و قوانین موجود در آن، مانند قانون طرح، نحوه توزیع نیروها، کمیسیون موارد خاص، دخالت نیروهای محلی در کار پزشک طرحی» رایج‌ترین انگیزه‌های خودکشی در بین کادر درمان است.
بر اساس این بررسی حجم بالای کار، مسئولیت‌های فراوان، عدم دریافت حقوق مکفی و نداشتن امنیت شغلی از مشکلات اساسی اعضای کادر درمان است.
به گزارش وب‌سایت خبرانلاین؛ بر اساس آمار مصوب رصدخانه مهاجرت « ۷۴ درصد از پزشکان و پرستاران تا تابستان ۱۴۰۱ تمایل به مهاجرت از کشور داشته‌اند» و میزان مهاجرت پزشکان در سال گذشته بالغ بر «۴هزار نفر» بوده است.
پیش از این سخنگوی سازمان نظام پزشکی ایران با اذعان به افزایش میزان خودکشی در جامعه پزشکی «حجم کاری بسیار بالا و عدم تناسب حقوق دریافتی نسبت به فعالیت‌های انجام شده را یکی از دلایل خودکشی رزیدنتها اعلام کرد و گفت که این خودکشی‌ها «چندبعدی و چندوجهی» است.
رضا لاری‌پور در گفتگو با خبرگزاری ایلنا، گفته بود: «یک رزیدنت این روزها قادر نیست به تنهایی در شهر تهران خانه‌ای اجاره و هزینه‌های زندگی روزمره خود را تامین کند لذا با حس ناامیدی نسبت به آینده شغلی و تخریب تصوراتش پیش از ورود به حوزه پزشکی ابتدا وارد دوره استرس و اضطراب شده و پس از ابتلا به افسردگی به خودکشی رو می‌آورد.»
در دی‌ماه سال گذشته، انجمن علمی روانپزشکان ایران در نامه‌ای به ابراهیم رئیسی، رئیس دولت وقت جمهوری اسلامی ایران، از آمار بالای خودکشی در بین رزیدنتها خبر داد و تداوم این روند را زمینه‌ساز «فروپاشی نظام سلامت کشور» دانست.
