سازمان دیده‌بان حقوق بشر خواستار تحقیقات بین‌المللی و مداخله سازمان ملل درباره مرگ جواد روحی شد.
در بیانیه این نهاد بین المللی که روز جمعه ۱۰ شهریور منتشر شد، آمده با توجه به سابقه جمهوری اسلامی در شکنجه و بدرفتاری با زندانیان، «شک برانگیز» است.
تارا سپهری‌فر، محقق ارشد دیده‌بان حقوق بشر در این باره گفت چون امیدی به تحقیقات شفاف مقامات جمهوری اسلامی نیست، ضرورت دارد که تحقیقات بین المللی صورت بگیرد.
سازمان دیده‌بان حقوق بشر همچنین خواسته که کمیته حقیقت‌یاب سازمان ملل در این مورد تحقیق کند.
بعد از اعتراضات سال گذشته، کمیته حقیقت‌یاب سازمان ملل در مورد سرکوب معترضان در ایران توسط شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در آذرماه گذشته تشکیل شد و سارا حسین، شهین سردار علی و ویویانا کرستیچویچ عضو آن هستند.
جواد روحی در ارتباط با اعتراضات نیمه دوم سال ۱۴۰۱ در مازندران، از «۳۰ شهریور ۱۴۰۱» در زندان نوشهر در «بازداشت موقت» بود. او سه بار به اعدام محکوم شد اما این حکم بعدتر در دیوان عالی کشور نقض شد. با این حال اواسط مرداد ماه، وکیل او گفت که این پرونده «در یک دور اداری عجیب سرگردان» مانده است.
سازمان دیده‌بان حقوق بشر در بیانیه روز جمعه ۱۰ شهریور خود نوشته که به اطلاعاتی دست یافته که نشان می‌دهد جواد روحی بعد از بازداشت در ۳۱ شهریور سال گذشته توسط سپاه پاسداران، به مدت چهل روز بدون اطلاع خانواده در بازداشت بود و مورد شکنجه ماموران سپاه قرار گرفته است. نگهداری در سرمای شدید، قراردادن یخ بر بیضه‌ها و همچنین ضرب و جرح با باتوم از جمله شکنجه‌های جواد روحی عنوان شده است.
توجیهات مقامات محلی
یک روز بعد از تائید مرگ جواد روحی زندانی سیاسی در بهداری زندان نوشهر، در حالیکه فعالان سیاسی و حقوقی صراحتا از قتل او می‌گویند و خواستار تحقیقات درباره جزئیات مرگ او هستند، مقامات محلی در نوشهر در مازندران سعی در توجیه مرگ او دارند و از «اعتیاد» و سابقه بیماری او گفته‌اند.
روابط عمومی زندان نوشهر در اطلاعیه‌ای که به خبرگزاری‌های دولتی ایران فرستاده، مدعی شده که جواد روحی به «به علت اعتیاد، سابقه مصرف متادون با تجویز پزشک را داشته است که البته در ماه‌های اخیر در تلاش برای ترک متادون و پایین آوردن مقدار مصرف خود بوده است.» در این بیانیه آمده او در سالهای ۹۵، ۹۶ و ۹۹ «سابقه تشنج داشته» و حتی «اقدام به خودکشی» هم داشته است.
جواد روحی در ارتباط با اعتراضات نیمه دوم سال ۱۴۰۱ در مازندران، از «۳۰ شهریور ۱۴۰۱» در زندان نوشهر در «بازداشت موقت» بود. او سه بار به اعدام محکوم شد اما این حکم بعدتر در دیوان عالی کشور نقض شد. با این حال اواسط مرداد ماه، وکیل او گفت که این پرونده «در یک دور اداری عجیب سرگردان» مانده است.
در حالی بهداری و روابط عمومی زندان نوشهر سعی در توجیه مرگ او دارند که محسن برهانی حقوقدان منتقد حکومت ایران با انتقاد از برخورد با جواد روحی نوشته با توجه به سابقه جسمی او، چرا «جواد روحی در زندان بوده است؟»
روز پنجشنبه ۹ شهریور ماه انتشار خبر فوت جواد روحی در زندان نوشهر، موجی از خشم و انزجار را در میان ایرانیان ایجاد کرد که بازتاب آن در فضای مجازی دیده و این طور مطرح شد که «او برخلاف ادعای مقامات جمهوری اسلامی، در زندان نوشهر کشته شده است.»
حمیدرضا تقی‌پور فعال حقوق بشر و مدیر سایت حقوق بشر در ایران که در اروپای مرکزی اقامت دارد، به صدای آمریکا گفت: جواد روحی بر اثر شکنجه‌های جسمی و روحی در زندان کشته شده است.
حسین احمدی‌نیاز حقوقدان در گفتگو با صدای آمریکا گفت: جواد روحی با یک قتل حکومتی عامدانه و با برنامه‌ریزی قبلی کشته شده است.
این حقوقدان و وکیل بین‌المللی افزود: «اعدام یک قتل قضایی است ولی ممانعت از درمان همزمان با شکنجه و جلوگیری از آزادی، یک قتل فراقضایی است که این مدل از قتلها به صورت سیستماتیک در ۴۴ سال گذشته در جمهوری اسلامی صورت گرفته و بدون آنکه هزینه‌ای برای آمران و عاملان این قتلها داشته باشد، همچنان نیز ادامه دارد.»
حسن نایب‌هاشم پزشک و فعال حقوق بشر هم به صدای آمریکا گفت: باید برای هر مورد مرگ در زندان یک هیئت مستقل با تایید خانواده و وکیل تشکیل شود.
همچنین، رویا برومند، مدیر اجرایی بنیاد عبدالرحمن برومند هم درباره جان باختن جواد روحی در زندان نوشهر به صدای آمریکا گفت: «نهادهای بین‌المللی و مجامع جهانی چون هیچ دسترسی به زندانها و پرونده‌های داخل ایران ندارند، نهایتا به محکومیت زبانی یا ملاقات با مقامات مربوطه در جمهوری اسلامی یا نهایتا تحریم چند تن از عمال رژیم بسنده می‌کنند و چون این اقدامات هیچ بهای عملی برای جمهوری اسلامی ندارد، هرگز متوقف نخواهد شد.»
