بخش انگلیسی صدای آمریکا - وقتی ویروس کرونای جدید، که عامل بیماری «کووید ۱۹» است، به بدن حمله می کند، سلول‌های بدن بیمار را به کارخانه ویروس‌سازی تبدیل می کند.
کار ویروس کرونا از سطح سلول زمانی شروع می شود که خود را به پروتئین موثر در تنظیم فشار خون بیمار وصل می‌کند. سلول میزبان به طور ناخواسته ویروس را به درون می آورد، وقتی مهاجمان بار خود را زمین گذاشتند ساخت ویروس های جدید شروع می شود.
این ویروس های اشغالگر که در خودشان ظرفیتی ندارند، از ساز و کار سلول میزبان برای کپی کردن رمز ژنتیکی اش استفاده می کنند، ویروس های بیشتری می سازند، و بسته های میکروبی را به سطح سلول می فرستند که باعث آلودگی سلول های بیشتری می شود.
داروهای موجود در داروخانه ها بر بخشی از این ساز و کار اثر می گذارد، اما به عنوان داروی این ویروس ساخته نشده اند. دانشمندان امیدوارند داروهای موجود تا حدودی مفید باشند.
وارنر گرین، پزشک و پژوهشگر «انستیتو ویروس شناسی و ایمنی شناسی گِلَدستون» می گوید: «ما از یک فرصت آرمانی پنج ساله برای کشف دارو برخوردار نیستیم. بلکه اکنون به آن نیاز داریم.»
داروهای مقابله با سرطان، بیماری های قلبی، روان‌گسیختگی، و پارکینسون از جمله داروهای بالقوه مفید محسوب می شوند. آزمایش ها درباره کارآیی کلروکین، داروی ضد مالاریا، برای بیماران مبتلا به ویروس کرونا در جریان است.
داروها اگرچه در برخی موارد اثرات جانبی ناخواسته ای دارند، اما گاه فرصت هایی را برای درمان شرایطی کاملا متفاوت فراهم می‌کنند.
برای نمونه، یک محصول ضد ریزش مو موسوم به «روگِین» در واقع یک داروی فشار خون بود که پس از کارآیی‌اش در توقف ریزش مو در میان مردان کاربرد دیگری پیدا کرد.
«وایاگرا» نیز در اصل برای درمان درد قفسه سینه ناشی از بیمارهای قلبی ساخته شده بود و تاثیر آن بر تحریک جنسی غیرمنتظره بود.
اما دارویی که برای بیماری دیگر طراحی شده است، ممکن است لزوما در مورد یک ویروس موثر نباشد.
