هرمن کين يکی از کسانی است که اميد دارد نامزد حزب جمهوريخواه در انتخابات رياست جمهوری آتی آمريکا شود ولی به دنبال اين ادعا که برغم داشتن همسر با زن ديگری رابطه داشته او را بر آن داشته که ادامه مبارزه انتخاباتی خود را دگرباره ارزيابی کند. او در اين رسوايی تنها نيست. قبل از او نيز زندگی چندين رييس جمهوری و نامزدهای رياست جمهوری زير ذره بين منتقدان قرار گرفته است.
از تامس جفرسن تا بيل کلينتون رسوايی های روابط جنسی همچنان در زندگی سياستمداران آشکار می شود. آخرين آن هرمن کين است.
ابتدا اتهام به آزار جنسی و سپس ادعای يک رابطه ١۳ ساله، افشاگری هايی که موجب کاهش محبوبيت او شده است.
يک شهروند آمريکايی می گويد: اگر فريبکار باشی در همه کار فريبکاری. برای من او از صحنه سياست رفته است. مهم نيست که اين مساله خصوصی است يا مربوط به عموم ولی نشان از شخصيت او دارد. آيا ما چنين آدمی را می خواهيم که کشور را اداره کند؟
هرمن کين می گويد با همسر خود گفتگو و سپس تصميم در مورد ادامه مبارزه انتخاباتی را اعلام می کند.
الن ليچمن، تاريخ نگار روسای جمهوری از دانشگاه آمريکن، می گويد: رسوايی های جنسی بويژه بسيار بد هستند زيرا ارزش های خانوادگی نامزدهايی را به زير سئوال می برد که حرف و عملشان در تضاد است. اين توهين به مردم آمريکاست.
جان ادوارزد و گری هارت نيز از نامزدهای رياست جمهوری بودند که رسوايی روابط آن ها با زن های ديگر به حرفه سياسی شان، پايان داد.
اما رسوايی روابط جنسی هميشه موجب پايان گرفتن حرفه سياسی نمی شود. بيل کلينتون برغم ارتباط با يک انترن کاخ سفيد و دروغ گفتن در مورد آن همچنان از حمايت مردم برخوردار است.
مايکل ديموک، تحليلگر سياسی، می گويد: مردم اگر خصوصيات خوبی را در يک سياستمدار ببينند رابطه نامناسب او را چشم پوشی می کنند.
سئوال اين است که اگر هرمن کين هنوز مايل باشد به مبارزه انتخاباتی خود ادامه دهد آيا از حمايت مردم برخوردار خواهد بود يا نه؟