بعد از مک ماشاءالله و مرغ سوخاری اسلامی، چشممان به جمال اينترنت اسلامی روشن!
روزنامه فرانسوی لوموند در صفحه اينترنتی اش مطلب طنزآميزی را با عنوان «راه اندازی اينترنت حلال» از وبلاگ آرمين عارفی منتشر کرده است. آرمين عارفی ژورناليست ايرانی- فرانسوی و نويسنده کتاب «دانتل و چادر: سفر به سرزمين ملاها» می نويسد بعد از مک ماشاالله (به جای مک دونالد) و جوجه سوخاری اسلامی به جای مرغ سوخاری کنتاکی، ايران بزودی نسخه جديد و اسلامی يکی ديگر از فرآورده های غرب را به بازار عرضه خواهد کرد.
اما اين فرآورده جديد، خوراک خوشمزه ای نيست که دهان را آب بيندازد؛ و در واقع اصلاً خوراکی نيست...
راستش را بخواهيد مقامات ايران بيشتر سايت های اطلاعاتی و شبکه های اجتماعی غربی را در داخل کشور مسدود کرده اند ولی خيلی از اين کارشان خوشحال نيستند. (البته جوانان ايرانی از سر شيطنت، با استفاده از فيلترشکن و ماهواره، به سايت های خارجی سر می زنند). پس دولت تصميم گرفت که مشکل اينترنت را از بيخ و بن از سر راه بردارد، و صورت مسأله را عوض کند.
علی آقامحمدی، مدير نظارت بر امور اقتصادی نهاد رياست جمهوری اسلامی، در همين ماه اعلام کرد که دولت قصد دارد اينترنت حلال را جايگزين سايت های مستهجن کند؛ و به اين وسيله جلوی نفوذ فرهنگ غربی را بگيرد. البته وی روشن نکرد که منظور از سايت های مستهجن صرفاً سايت هايی است که مطالب به اصطلاح غيراخلاقی منتشر می کنند يا اين عبارت همه شبکه های اجتماعی و سايت های اطلاع رسانی خارجی را در بر می گيرد.
آقامحمدی اظهار داشته است که «با راه اندازی اينترنت حلال، شاهد تحولات بزرگی در عرصه دولت، تجارت و بانکداری الکترونيکی خواهيم بود و تمام خدمات الکترونيک از طريق اين شبکه در اختيار کاربران اينترنت داخلی قرار می‌گيرد.»
به گفته آقامحمدی، قرار است اينترنت حلال، موسوم به ايرانين- نت، با بهره گيری از مشاوره خارجی، تا هجده ماه ديگر راه اندازی شود، و ده ميليون کاربر اينترنتی در داخل کشور از آن استفاده کنند. بهره گيری از مشاوره خارجی برای راه اندازی اينترنت حلال، رويدادهای خرداد ۱۳۸۸ ايران را به ياد می آورد، و کمک شايان کنسرسيوم فنلاندي-آلمانی نوکيا-زيمنس به سرکوب تظاهرکنندگانی را – که به مخالفان سايبری معروف شدند. کنسرسيوم نوکيا-زيمنس در آن زمان از يک طرف ابزارهای مسدود کردن دسترسی به سايت های مختلف اينترنتی را در اختيار جمهوری اسلامی گذاشت؛ و از طرف ديگر، به رژيم ايران کمک کرد تا با تجسس در ارتباطات اينترنتی روی شبکه های اجتماعی، به اطلاعات مخفی دست يابد.
اما ايرانيان، و به ويژه جوانان، خيالشان راحت است؛ چرا که اولاً دسترسی به اينترنت «سنتی» همواره برايشان ميسر است (هر چند بدون يوتيوب، فيس بوک و سی ان ان). و البته «اينترنت حلال» مزيت غيرمنتظره ای هم دارد: صفحه اينترنتی جديد و پيراسته از سايت های مستهجن، با استفاده از فيبرنوری پرسرعت نيز خواهد شد.
آرمين عارفی می نويسد با توجه به اين که از زمان روی کار آمدن محمود احمدی نژاد در سال ۲۰۰۵، سرعت اينترنت برای کاربران خانگی در ايران به ۱۲۸ کيلوبيت در ثانيه (يعنی دويست برابر پايين تر از سرعت اينترنت در فرانسه) محدود شده، سريعتر شدن اينترنت جای خوشحالی دارد.