جشنواره جهانی فیلم کن شاهد نمایش فیلم «ما یک پاپ داریم» ساخته «نانی مورتی» فیلمساز برجسته ایتالیایی بود. این فیلم راه یافته به بخش رقابتی جشنواره از امیدهای دریافت نخل طلایی بهترین فیلم سال بشمار می آید.
«ما یک پاپ داریم» با واکاوی جهان درونی انسان ها و ناآمادگی پذیرش مقامات اجتماعی این نظریه را پیش می کشد که تا چه اندازه انتخاب نادرست افراد برای پذیرش مسئولیت های اجتماعی می تواند برای فرد و جامعه ویرانگر باشد.
«هابموس پاپم»: (ما یک پاپ داریم). این جمله ای لاتینی ست که به هنگام اعلام نام پاپ جدید از واتیکان به گوش می رسد. و حالا «نانی مورتی» که برای ساخت فیلم «اتاق پسر» برنده نخل طلایی جشنواره کن شده، این گزاره را برای نام فیلم تازه خود برگزیده تا دغدغه خود از جایگاه قدرت فرد در اجتماع را بررسی کند.
هرچند درونمایه فیلم نه چندان گزینش پاپ جدید؛ بلکه بیشتر شناخت چالش های جهان درونی شخصیت فردی شخصیت تازه برگزیده و انتظارات ما از این چهره جدید است.
«ما یک پاپ داریم» که روایتگر دستیابی به ایمان به بهای گم کردن «خود» توسط پاپ جدید است، با صحنه ای از گردهمایی صدوهشت کاردینال برای گزینش پاپ جدید آغاز می شود. ما مخاطبان فیلم همراه با روایتگر فیلم قادریم تا حرف های درونی هرکدام از این کاردینال ها را بشنویم که به هنگام رای گیری برای پاپ جدید به خودشان می گویند من آماده پذیرش این مقام نیستم، چرا که مسئولیتی سنگین و دشوار است. تناقضی میان میل اجتماعی انسان به کسب قدرت و شخصیت درونی که خواهان آسایش و آزادگی و بی مسئولیتی ست.
در دور نخست رای گیری برای گزینش پاپ جدید توجه ها همه بسوی گریگور است که رسانه ها پیش بینی کرده اند او پاپ جدید خواهد بود؛ شخصیتی ساخته و پرداخته این جریان سازان اجتماعی اما فاقد هویت فردی و درونی است؛ اما در رای گیری نهایی کاردینال ها «ملویل» چهره ای ناشناخته برای رسانه ها را بعنوان پاپ جدید معرفی می کنند.
کاردینال ها شتاب دارند هرچه زودتر پاپ جدید را به مومنان مشتاق اعلام کنند؛ اما ملویل آماده پذیرش این مقام نیست. از این رو، معرفی پاپ به دلیل تردید وی به تاخیر می افتد تا چهره جدیدی که قرار است آموزه های کلیسایی را مبشر باشد خود را شایسته و درخور این مقام بداند. آیا این یک بحران روانی شخصیتی ست که هرفردی می تواند به آن گرفتار شود. ناآمادگی برای پذیرش مسئولیت اجتماعی.
به نظر می رسد «نانی مورتی» که نگاه ویژه ای به نظریات فروید در حوزه روان فرد دارد، این بار نیز انتخاب جدید پاپ را بهانه ای برای واکاوی انگیزه و اشتیاق برای ایفای نقش اجتماعی توسط یک فرد قرار داده است، پدیده ای که می تواند در زندگی روزمره در حوزه های کوچک و بزرگ پیرامونمان دیدنی باشد.