نخستين خانه امن غزه درهای خود را به روی زنان کتک خورده و قربانيان تجاوز باز کرده است. اين نخستين خانه امنی است که از ژوئن دوهزار و هفت که حماس کنترل نوار غزه را به دست گرفته است در غزه باز شده و خدمات خود را به زنان فلسطينی ارائه می دهد.
نخستين خانه امن غزه برای زنانی که پناهگاهی ندارند دو ماه پيش گشايش يافت. اين خانه امن را پليس غزه راه اندازی کرده و تاکنون هشت زن به آن پناه برده اند. پليس قربانيانی را که به اين خانه امن پناه می آورند محافظت می کند. قتلهای ناموسی درميان فلسطينيان غزه اگرچه نادراست اما بی سابقه نيست. خشونت خانگی نيز در اين شهر کرانه غربی رود اردن رواج دارد.
سوهاد کانيتا، روانشناسی که دراين خانه امن کار می کند، می گويد برخی قربانيانی که به اين جا پناه آورده اند کم سن و سال هستند. او ميگويد تلاش می کند قربانيان را از نظر عاطفی حمايت کند تا از اضطرابهای درونی شان تخليه شوند.
اين خانه امن در مجتمعی بزرگ در وزارت بهزيستی غزه قرار دارد و مأموران امنيتی از آن محافظت می کنند. اين خانه می تواند به پنجاه زن در اتاقهای بزرگ و تميز پناه دهد.
هنگاميکه خبرنگار رويترز از اين خانه امن ديدن می کرد چهار زن در آن اقامت داشتند که گفته اند در خانواده هايشان مورد آزار جنسی قرار گرفته و مجبور به فحشا شده بودند. يکی از زنانی که در اين پناهگاه مأوی گرفته گفت سرانجام توانسته است از خانواده اش بگريزد و از فحشايی که خانواده اش بر او تحميل می کرده اند نجات يابد و امنيتی را که می خواسته در اين خانه امن به دست آورد.
برخی از زنانی که در پی کمک گرفتن از اين خانه امن هستند به لکه دار کردن شرافت خانواده متهم شده اند.
حقوقدانان درغزه می گويند در قوانين فلسطينی ماده ای برای تنبيه کسانی که «آزار ناموسی» می دهند وجود ندارد؛ از سوی ديگر مجازات اسلامی زنا هم سنگسار است.
هدی نعين که يکی از قانون گذاران حماس است می گويد موردی از قتل ناموسی در سال ۲۰۱۰ در غزه به ثبت نرسيده است.
صبحيه جمعه که وکيل کميسيون مستقل حقوق بشر است می گويد شمار بسياری قتل تصادفی يا قتلهايی که توضيحی در مورد آنها ارائه نمی شود روی می دهد و روشن نيست که اين قتلها ناموسی هستند يا نه.
او می گويد: «از نظر اجتماعی زنان حتی نمی توانند شادی خود را با صدای بلند ابراز کنند، چه رسد به درد و بی عدالتی.»
زنان بسياری در غزه و نقاط ديگر خاورميانه در برابر ظلم های بدنی و روانی در خانواده سکوت می کنند، تنها برای آنکه نام خانواده خود را حفظ کنند. برای اغلب زنان فلسطينی آزادانه صحبت کردن از سواستفاده جنسی در خانواده و مسائل «ناموسی» تابو محسوب می شود و کارشناسان اجتماعی می گويند توانمند کردن زنان برای دفاع از حقوق خود و داشتن صدايی از آن خود تلاشی دشوار است.