چهارم ژوئیه برابر است با سالگرد روز استقلال ایالات متحده آمریکا از پادشاهی بریتانیای کبیر که مردم این کشور آن را همراه با انجام رژه های مختلف، کارناوال، پیک نیک، کنسرت موسیقی، بازی های بیس بال، سخنرانی ها و جشن های سیاسی و بالاخره رژه و آتش بازی جشن می گیرند و به این صورت تاریخ و سنن خود را در این روز گرامی می دارند.
چهارم ژوئیه هم چنین یک روز برای انجام برنامه های خانوادگی در سراسر ایالات متحده آمریکا محسوب می شود.
جان آدامز از پدران بنیانگذارآمریکا این تعطیلات را جشن سالانه بزرگی خوانده است که در آن مردم یادروز رستگاری خود را جشن می گیرند و باید هرسال ازهم اکنون تا ابدیت، از یک سوی این قاره تا سوی دیگر آن این روز مهم را همراه با نمایش، بازی های مختلف، ورزش، ناقوس های آزادی، آتش بازی و چراغانی، با شکوه هرچه تمام تر برگزار کنند.
تعطیلات چهارم ژوئیه یکی از مهم ترین جشن های مردم آمریکاست که ریشه آن به ۲۳۴ سال پیش و سنت آزادی سیاسی آمریکایی های انگلیسی تبار باز می گردد.
در غروب روز چهارم ژوئیه، نمایش های آتش بازی درهمه شهرها برگزار می شود. در شهر نیویورک،
فروشگاه «میسیز» از ۳۰ سال پیش تا کنون هرسال برگزاری نمایش های آتش بازی روز چهارم ژوئیه را برعهده داشته است. هم چنین هرسال مراسم باشکوهی دیگری شامل شلیک گلوله از روی عرشه هفت قایق تفریحی شناور در رودخانه شرق نیویورک East River به صورت زنده از تلویزیون های سراسری آمریکا پخش می شود و هرسال میلیون ها تن تماشاگر به طور زنده به تماشای آن می نشینند.
روز چهارم ژوئیه، یک روزویژه گردهم آیی های خانوادگی است که ضمن آن مردم برای پیک نیک به پارک ها و اماکن عمومی می روند و «باربیکیو» یا نوعی کباب پختن برروی آتش در این روز رواج دارد. بسیاری از مردم در این تعطیلات که آغازگر تابستان است برای فرار از گرما به سواحل دریا و دیگر نقاط تفریحی پناه می برند.
احداث بناهای مهم دولتی بعضی اوقات در چهارم ژوئیه آغاز می شود. از جمله ساختمان کانال «ایری»، بنای یادبود واشنگتن و راه آهن بالتیمور – اوهایو که نخستین راه آهن احداث شده در کشور آمریکا به شمار می رود که همگی در روز استقلال این کشور اولین سنگ بنای خود را گذاشته اند.
روز چهارم ژوئیه روزی است که مقامات منتخب از جمله رئیس جمهور و دیگر چهره های سیاسی و دولتی سخنرانی هایی را در مقام ستایش از رسوم و ارزش های آمریکا ایراد می کنند.
در ۴ ژوئیه سال ۱۷۸۸ ، یکی از پدران بنیانگذار آمریکا، جیمز ویلسون، در مقابل اجتماعی از مردم فیلادلفیا ، که در آن زمان احتمالاً بزرگترین جشن ۴ ژوئیه در تاریخ این کشور نو پا بود، سخنرانی کرد . او شهروندان خود را به تایید قانون اساسی پیشنهاد شده، تشویق کرد. او پرسید: " موضوع ارائه شده در تفکرات ما چیست؟ اعمال اولین و بزرگترین قدرت همه مردم ، یعنی اجرای استقلال، به طور اصیل و نامحدود ...."
در چهارم ژوئیه ۱۸۵۲، فردریک داگلاس، روزنامه نگار سیاه پوست و طرفدار لغو قانون برده داری، رفتارهای ناپسند برده داری که هنوز در آن زمان در ایالات های جنوبی آمریکا رواج داشت را به باد انتقاد گرفت . او اعلام کرد که نیروهایی که از سوی اعلامیه استقلال مورد حمایت واقع می شوند، اصول مهمی که در این اعلامیه وجود دارد، قابلیت های موسسات آمریکایی در حال فعالیت، می بایست به صورت اجتناب ناپذیری برای سقوط برده داری فعالیت کنند."
نود سال بعد، در تاریک ترین لحظات جنگ جهانی دوم رئیس جمهور فرانکلین دلنور روزولت به مردم متذکر شد که روز چهارم ژوئیه نماد آزادی دموکراتیکی است که ملت آمریکا آنرا حق طبیعی و ارزشمند حود می داند.
او ادامه داد: برای ارتش خسته، گرسنه و بدون تجهیزات انقلابی آمریکا، ۴ ژوئیه مایه جان بخشی از امید و منبع الهام بود. امروزه نیز به همین صورت است. مردان سرسختی که در این لحظات تیره و تار برای آزادی می جنگندند به پیغام تضمین حق آزادی در پناه خدا برای تمام مردم و گروه ها و نزاد ها و ملت ها در هر نقطه از جهان دلگرم هستند.
در ۴ ژوئیه ۲۰۰۱ پرزیدنت جورج دبلیو بوش، در محوطه خارج از ایندیپندنس هال فیلادلفیا ، زادگاه اعلامیه استقلال سخنرانی کرد. او گفت:« این اعلامیه نشان دهنده معیاری است که به وسیله آن دیگران را حفظ کرده و معیاری است که با آن خود را مورد ارزیابی قرار می دهیم..دستاوردهای مهم ما زمانی که به این ایده ال عمل کرده ایم به دست آمده اند و بزرگترین مصیبت های ما زمانی بوده اند که نتوانسته ایم از این ایده ال ها حمایت کنیم».
در سراسر آمریکا رهبران مدنی در تمامی سطوح به بازگو کردن این سخنان می پردازند و مردم نیز سپاسگزار آزادی هایی هستند که نسل بنیانگذار برای تمام مردم آمریکا به دست آورده اند.