فیلم درام و موزیکال «فوت لووز» Footloose که نخستین بار در سال ١٩٨۴ توسط هربرت راس کارگردانی شد و با شرک «کوین بیکن» بر روی پرده سینما آمد یک بار دیگر به شکل تازه ای بازسازی و نمایش آن از آخر همین هفته در سینماهای آمریکای شمالی آغاز شده است.
فیلم داستان «رین مک کورمک» پسر نوجوان و پر انرژی ساکن شیکاگوست که به یک شهر کوچک و دورافتاده نقل مکان می کند. شهری که به خاطرسختگیری های یک رهبر مذهبی یا «کشیش» منطقه شنیدن موسیقی راک اندرول و رقصیدن با این موسیقی در آن ممنوع شده است.
این فیلم بر اساس وقایعی که در یک شهر دورافتاده به نام «المورسیتی» در ایالت «اوکلاهما» اتفاق افتاده ساخته شده است.
به تازگی نسخه تازه ای از این فیلم با همان نام و بازیگران تازه نفس ساخته شده است که یک بار دیگر به مسئله برخورد تعصبات خاص مذهبی و رقص و موسیقی و خوشگذرانی جوانان اشاره می کند.
«کنت توران» منتقد سینمایی روزنامه لس آنجلس تایمز درباره فیلم تازه «فوت لووز» می نویسد: «تا روزی که جوان ها به رقصیدن علاقه نشان می دهند و داستانی که در آن پدری به دخترش می گوید «دیگه نمیخوام چشمم به این پسره بیفته» و دختری که بغض کرده به این حرف ها گوش می دهد وجود دارد، فیلم هایی مثل «فوت لووز» هم بین سینماروها طرفدار دارد و هالیوود هرگز دست از ساختن اینگونه فیلم ها برنخواهد داشت.»
در نسخه تازه این موزیکال که در آن زمان به رقص کم نظیر «کوین بیکن» و «لوری سینگر» مزین بود، یک بار دیگر هالیوود یک فیلم قدیمی را برداشته و مثل معماری زبردست آن را ترمیم و بازسازی کرده است تا بتواند با «به روز» کردن آن، راه های تازه ای برای فروش بالای گیشه پیدا کند.
«کنت توران» می نویسد: «در این فیلم تازه لباس دختر ها تنگ تر و چسبان تر از پیش طراحی شده است. بدن بازیگران ورزیده تر و نوع رقص ها هم به مراتب بی پرواتر و سکسی تر است.»
فیلم تازه «فوت لووز» با کارگردانی «کرگ بروئر» بنا برگفته «کنت توران» از تمامی عوامل یک فیلم تجارتی موزیکال و جوان پسند برخوردار است. با این همه دست اندرکاران کوشیده اند تا آن را تا جایی که ممکن است شبیه به نسخه اصلی دهه هشتاد میلادی بسازند. علاوه بر آنکه اغلب شخصیت ها و حتی دیالوگ های فیلم دقیقا از روی نسخه اصل برداشته شده، عوامل دیگری چون اتومبیل «فولکس واگن» زرد قهرمان داستان، کت قهوه ای و چکمه های کابوی قرمز رنگ او که ناگهان به صورتی جادویی وارد فیلم شده نیز عینا به این نسخه تازه اضافه شده است. «بروئر» کارگردان فیلم می گوید به نظر او وجود این عوامل برای اینکه سرسپاری او را به فیلم اصلی «فوت لووز» نشان بدهد لازم بوده است.
اما تماشاگران «بروئر» که پیش از این فیلم هایی چون «هاسل اند فلو»Hustle & Flow و «ناله های مار سیاه»، دو فیلم با موضوعات سطحی و خشونت بار را از او دیده اند ممکن است توقع دیگری از این کارگردان داشته باشد. هرچند این دو فیلم هم چون «فوت لووز» بنا بر اعتقاد «کنت توران» منتقد سینمایی نشریه لس آنجلس تایمز نشانه ای است از دوامی که این نوع فیلم های «کلیشه» ای در هالیوود دارند.
فیلم تازه «فوت لووز» با صحنه هایی ناگفته در فیلم قبلی، یعنی واقعه تصادف مرگباری که جان پنج تن از ساکنان جوان شهر کوچک از جمله پسر «کشیش شاو موور» را می گیرد آغاز می شود.
کشیش که نقش او را «دنیس کوئید» بازی می کند با این واقعه به مردم شهرک خود هشدار می دهد که: «خداوند ما را در بوته آزمایش قرار داده است.» این مرد باخدا با اصرار بر این اصل می کوشد تا از این واقعه درسی آموخته و به دیگران نیز درسی بیاموزد. به این صورت شورای شهر تحت نفوذ این روحانی تصمیم می گیرد تا شهروندان جوان خود را تحت نظارت دائمی قرار داده و از «رقصیدن و هرگونه حرکت دیگری که باعث شادی و طرب می شود» توسط آن ها جلوگیری کند.
با این همه «کشیش» در طول سه سال اجرای این قوانین خشک برای جوانان هرچند مورد توجه و احترام ساکنان شهر قرار دارد اما هنوز نتوانسته است دختر نوجوان و شورشی خود «آریل» را تحت کنترل قرار بدهد. «آریل» که با دخترها و پسرهای به اصطلاح «بد» شهر وقت می گذراند، توجهی به پدر کشیش خود ندارد و لباس هایی چنان تنگ و چسبان می پوشد که به قولی «اگر سکه ای در جیب عقب شلوار جین او قرار بدهید به راحتی می توانید خط یا شیر بودن آن را از توی جیب تشخیص بدهید.»
در فیلم «رن مک کورمک» جوان و یتیم به شهرک «بومانت» وارد می شود تا با خاله و شوهرخاله اش زندگی کند. رهبر مذهبی و مقام های شهر از ورود «رن مک کورمک» به این شهر ناراحت اند. هرچند به نقل از کنت توران «این پسر با بازی «کنی ورملند» و لهجه اهالی بوستن همانقدر خطرناک به نظر می رسد که یک بطری شیر پاستوریزه!» اما «رن» خیلی زود با یکی از پسرهای محله به نام «ویلارد» (مایلز تلر) دوست می شود. ضمن نخستین ملاقات با دختر زیبای کشیش «آریل»، «رن» نمی تواند باور کند که حضور چنین سمبل سکسی در یک شهر کوچک مثل «بومانت» غیرقابل باورتر است یا این مسئله که او اجازه ندارد با این دختر برقصد!
همانطور که نسخه اصلی فیلم «فوت لووز» در آن زمان با وجود بازیگران پرقدرتی چون کوین بیکن در نقش «رن»، جان لیتگو در نقش کشیش، دایان ویست در نقش مادر و سارا جسیکا پارکر در نقش «راستی» نتوانسته بود نکات دراماتیک و درخور تعمقی را به این فیلم اضافه کند، فیلم تازه «فوت لووز» نیز از لحاظ احساسی به برخوردهای سطحی در این رابطه بسنده کرده و نمی تواند تماشاگر خود را تحت تاثیر قرار دهد.
با این حال موضوع فیلم یعنی «رقصیدن و به موسیقی راک اندرول گوش دادن با وجود مخالفت رهبران مذهبی و بزرگان شهر» چیزی است که به فیلم «فوت لووز» اهمیت خاصی می بخشد. در عین حال بازیگران فیلم تازه از لحاظ تسلطی که در هنر رقص دارند قابل توجه تر از بازیگران نسخه اصلی این فیلم هستند. چرا که مشخصا فیلم تازه «فوت لووز» به نظر می رسد تمرکز خود را بر روی «رقص خوب» گذاشته است و هدف بیشتر همین بوده است تا دستیابی به بازی های دراماتیک سینمایی.
درپایان این نقد سینمایی، کنت توران می نویسد: «مسلما در سال های آینده باز هم شاهد بازسازی نسخه های دیگری از فیلم «فوت لووز» خواهیم بود.»